پیش از جراحی بای پس معده، در وهله اول شما باید برای عمل آماده شوید و خطرات و مزایای آن را درک کنید. همچنین باید از رژیم جراحی بای پس معده و دیگر شرایط مورد نیاز آگاه باشید. به‌طورمعمول، بزرگ‌سالان واجد شرایط این عمل جراحی بیش از 45 کیلوگرم اضافه‌وزن دارند یا شاخص توده بدنی (‏BMI) آنها ‏بالای ۳۵ است.

به گفته انجمن جراحی متابولیک و باریاتریک آمریکا (‏ASMBS) اگر شاخص توده بدنی‌تان بین ۳۰ تا ۳۵ باشد و سلامت‌تان به خاطر وزنتان در معرض خطر باشد و تغییر در سبک زندگی‌تان به کاهش وزن منجر نشده باشد، شما کاندید مناسب جراحی بای پس هستید‏. همچنین برای اینکه مورد مناسبی برای عمل بای پس باشید، باید عادت غذایی خود را تغییر دهید. عادات غذایی مناسب باعث اثرات مثبت و مادام‌العمر عمل می‌شود.

قبل از جراحی باید رژیم غذایی جراحی بای پس را برنامه‌ریزی کنید و هم قبل و هم بعد از عمل آن را رعایت کنید. هدف رژیم غذایی قبل از عمل بای پس، کاهش میزان چربی داخل و اطراف کبدتان است. این امر عوارض در طی عمل را کاهش می‌دهد.

بعد از جراحی، پزشکتان دستورالعمل‌های عمومی رژیم جراحی بای پس را برایتان تعیین خواهد کرد. معمولاً رژیم غذایی بعد از عمل بای پس شامل چند مرحله هفتگی است. این رژیم به بهبودی‌تان کمک می‌کند، نیازهای معده کوچک‌تر فعلی‌تان را برطرف می‌کند و به کسب عادات غذایی سالم‌تر نیز کمک می‌کند.

رژیم قبل از عمل بای پس معده

کاهش وزن پیش از جراحی باعث کاهش میزان چربی درون و پیرامون کبد و شکمتان می‌شود. این امر به شما کمک می کند به‌جای جراحی باز، جراحی لاپاراسکوپی انجام دهید. جراحی لاپاراسکوپی کم‌تهاجمی است، زمان بهبودی کوتاه‌تری داشته و انجام آن آسان‌تر است (درمورد لاپاراسکوپی و متخصص لاپاراسکوپی بیشتر بدانید).

کاهش وزن پیش از جراحی نه‌تنها باعث ایمن شدن عمل شما می‌شود بلکه در یادگیری شیوه‌های جدید غذا خوردن به شما کمک می‌کند.

احتمالاً پزشک با کمک متخصص تغذیه مجاز، رژیم قبل از عمل بای پس معده و هدف کاهش وزن پیش از عملتان را تعیین خواهد کرد.

به‌محض تائید انجام عمل، این بخش از رژیم عمل بای پس و برنامه غذایی‌تان شروع می‌شود. اگر به حد کافی وزن کم نکنید، انجام عمل به تعویق می‌افتد یا لغو می‌شود. به همین دلیل باید هر چه سریع‌تر رژیم غذایی‌تان را شروع کنید.

دستورالعمل‌ها

دستورالعمل‌های رژیم عمل بای پس برای هر فرد نسبت به فرد دیگر متفاوت خواهند بود، اما شامل موارد زیر هستند:

• چربی‌های اشباع‌شده ازجمله محصولات لبنی کامل، گوشت چرب و غذاهای سرخ‌شده را حذف کرده و یا مصرف آنها را کاهش دهید.
• غذاهای سرشار از کربوهیدرات مانند دسرهای قندی، پاستا، سیب‌زمینی، نان و محصولات بر پایه نان را حذف کرده و یا مصرف آنها را کاهش دهید.
• نوشیدنی‌های دارای قند زیاد مانند آب‌میوه و سودا را حذف کنید.
• سعی کنید لقمه‌های کوچک‌تری داشته باشید.
• از پرخوری اجتناب کنید.
• سیگار نکشید.
• از مصرف موادی که پزشکتان توصیه نمی‌کند دوری‌کنید.
• از مصرف نوشیدنی‌های الکلی اجتناب کنید.
• همراه با وعده‌های غذایی خود نوشیدنی مصرف نکنید.
• روزانه مولتی‌ویتامین مصرف کنید.
• شیک پروتئینی و یا پودر پروتئین مصرف کنید.

باید چه غذایی بخورم؟

رژیم غذایی قبل از عمل بای پس عمدتاً شامل شیک پروتئینی و دیگر غذاهای سرشار از پروتئین و کم‌کالری است که هضمشان آسان است.

پروتئین بافت ماهیچه‌ای را تقویت و از آن حفاظت می‌کند. این امر به بدنتان کمک می‌کند تا برای تجدید نیرو، به‌جای ماهیچه چربی‌ها را بسوزاند. همچنین پروتئین قدرت بدنی‌تان را حفظ کرده و می‌تواند بهبود را سرعت بخشد.

با نزدیک شدن به تاریخ جراحی، لازم است تا از رژیم عمدتاً مایع و یا صرفاً مایع پیروی کنید. بر اساس وزن و سلامت کلی‌تان، ممکن است پزشک به شما اجازه دهد تا در طول این مدت بعضی از مواد سفت را بخورید. این موارد عبارتند از ماهی، غلات گرم آب پز و یا تخم‌مرغ آب‌پز.

قبل از عمل، از متخصص بیهوشی درباره بایدها و نبایدهای پیش از عمل سؤال بپرسید. این توصیه‌ها بسته به شرایطتان متفاوت هستند. برای مثال، ممکن است پزشکتان از شما بخواهد تا ۲ ساعت پیش از عمل مایعات سرشار از کربوهیدرات بنوشید.

بعد از عمل بای پس معده چی بخوریم؟

رژیم غذایی بعد از جراحی چندین مرحله دارد. اینکه هر مرحله چقدر طول می‌کشد و آنچه می‌توانید بخورید و بیاشامید توسط پزشک و یا متخصص تغذیه‌تان تعیین خواهد شد.

در تمام مراحل بر اهمیت کنترل اندازه وعده‌های غذایی‌تان رژیم جراحی بای پس تأکید می‌شود. این عادت به شما کمک خواهد کرد تا به کاهش وزن ادامه دهید و برای نحوه غذا خوردنتان در بقیه عمرتان شمارا آماده می‌سازد.

مرحله ۱: رژیم غذایی مایعات

در طول اولین مرحله از رژیم غذایی بعد از بای پس معده، هدف از جذب مواد مغذی بهبودی بدنتان پس از عمل است. رژیم غذایی به شما کمک می‌کند تا از عوارض پس از عمل در امان باشید.

برای چند روز اول، شما فقط اجازه دارید هر بار چند جرعه مایعات شفاف بنوشید. این امر به بهبودی معده‌تان کمک می‌کند چراکه دیگر به دلیل مصرف غذا کش نمی‌آید.

بعد از مصرف مایعات شفاف، رفته‌رفته می‌توانید مایعات دیگر ازجمله موارد زیر را مصرف کنید:

• قهوه و چای بدون کافئین
• شیر بدون چربی
• سوپ رقیق و آبکی
• آب‌میوه شیرین نشده
• ژلاتین بدون قند
• بستنی میوه‌ای بدون قند

مرحله ۲: مواد غذایی پوره شده

وقتی پزشکتان تشخیص داد آماده هستید، می‌توانید به سراغ مرحله ۲ رژیم بعد از جراحی بای پس یعنی رژیم پوره خوری بروید. مرحله 2 شامل غذاهای پوره شده است که قوام زیاد و پودینگ مانندی دارند. می‌توان بسیاری از غذاها را در خانه با غذا ساز، مخلوط‌کن و یا دستگاه‌های دیگر پوره کرد.

ادویه تند باعث تحریک معده می‌شود؛ بنابراین نه علاوه بر رژیم جراحی بای پس بعد از بسیاری از عمل های دیگر اصلاً آنها را مصرف نکنید و یا هر بار یکی از آنها را امتحان کنید. از مصرف میوه‌ها و سبزی‌هایی که دانه‌های زیادی دارند مانند توت‌فرنگی و کیوی اجتناب کنید. همچنین از مصرف مواد غذایی بیش‌ازحد الیافی مانند بروکلی و گل‌کلم که به‌راحتی هضم نمی‌شوند اجتناب کنید. در عوض مواد غذایی راحت هضم مانند موارد زیر را انتخاب کنید:

غذاهای نرم مرحله ۱ (‏که حاوی مواد جامد نیستند) ‏و آب‌میوه‌های سبزیجات نیز گزینه‌های مناسبی هستند. بااین‌حال، در این مرحله از رژیم جراحی بای پس نباید با وعده‌های غذایی خود مایعات بنوشید.

مرحله ۳: رژیم غذایی نرم

احتمالاً برای چند هفته به‌جز مواد غذایی پوره شده چیزی نمی‌خورید. زمانی که پزشکتان تشخیص داد که آماده‌اید، می‌توانید غذاهای نرم با جویدن ساده را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید. این غذاها عبارتند از:

• تخم‌مرغ آب پز عسلی
• گوشت چرخ‌کرده
• ماهی سفید پخته‌شده یا بخارپز
• میوه‌های کنسرو شده مانند هلو یا گلابی

خوردن لقمه‌های کوچک اهمیت زیادی دارد. هر بار کمی بخورید و کنترل لقمه را تمرین کنید.

مرحله ۴: تثبیت

مرحله ۴ رژیم غذایی بای پس معده شامل مصرف مجدد مواد غذایی جامد است. معمولاً حدود ۲ ماه بعد از عمل جراحی می‌توان این مواد غذایی را مصرف کرد.

ازآنجایی‌که معده شما خیلی کوچک‌تر شده است، هنوز هم باید غذایتان را چند بخش کنید و یا غذایتان را به لقمه‌های کوچک تقسیم کنید. تکه‌های بزرگ غذا باعث انسداد می‌شوند که منجر به درد، تهوع و استفراغ می‌شود.

در این مرحله ار رژیم جراحی بای پس به‌آرامی مصرف غذاهای جدید را شروع کنید. به این طریق به‌آسانی می‌توانید ببینید که معده‌تان تحمل چه چیزی را دارد و باید از مصرف چه چیزی اجتناب کنید. هر غذایی که باعث ناراحتی معده، استفراغ و یا تهوع می‌شود را حذف کنید.

غذاها و نوشیدنی‌های که باید در مرحله ۴ از مصرف آنها پرهیز کنید هنوز هم نباید بعضی از غذاها و نوشیدنی‌های خاص مانند مواد دیرهضم را امتحان کنید. این موارد عبارتند از:

• سبزیجات فیبری یا رشته‌ای مانند نخودفرنگی
• ذرت بوداده
• بلال
• نوشیدنی‌های گازدار مانند سودا و آبمیوه گازدار
• گوشت سفت
• غذاهای سرخ‌شده
• غذاهای ترد مانند چوب‌شور، گرانولا، دانه و میوه خشک
• نان و فراورده‌های نانی ازجمله مافین‌ها

حدود ۴ ماه پس از عمل بای پس می‌توانید غذا خوردن معمول را ازسر بگیرید. بااین‌حال، هنوز هم کنترل اندازه لقمه حائز اهمیت است. رژیم غذایی‌تان باید حتماً شامل میوه‌ها، سبزیجات، پروتئین بدون چربی و کربوهیدرات‌های سالم باشد. از غذاهای ناسالم با چربی، کربوهیدرات و کالری بالا اجتناب کنید. خوب غذا خوردن بدان معنا است که می‌توانید از سلامتی مداوم بدون افزایش وزن لذت ببرید.

دستورالعمل‌های کلی رژیم پس از عمل بای پس

در تمام طول زندگی‌تان دستورالعمل‌های رژیم غذایی بعد از عمل بای پس به کارتان خواهند آمد. این دستورالعمل‌ها عبارتند از:

• آهسته بخورید و بنوشید
• سعی کنید اندازه لقمه‌ها را کنترل کنید
• به بدن خود توجه کنید و اگر نمی‌توانید غذایی مانند غذای تند یا سرخ‌شده را تحمل‌کنید، آن را نخورید.
• از مصرف غذاهای پرچرب و مواد غذایی قندی پرهیز کنید.
• بین وعده‌های غذایی از نوشیدنی‌ها لذت ببرید، اما در طول وعده‌های غذایی نوشیدنی مصرف نکنید.
• هرروز به‌اندازه کافی بنوشید تا دچار کم‌آبی نشوید.
• هر بار فقط تکه‌ای کوچک بخورید و هر تکه را کاملاً بجوید.
• بنا به توصیه پزشک از ویتامین‌ها استفاده کنید.

تغییرات سبک زندگی پس از عمل بای پس

ممکن است برای شروع یا ازسرگیری برنامه ورزشی شوق داشته باشید. بعد از جراحی باید اجازه دهید بدنتان التیام پیدا کند. زیاد به خود فشار نیاورید.

برای ماه اول ورزش‌های کم اثر گزینه خوبی هستند. این ورزش‌ها شامل پیاده‌روی و شنا هستند. همچنین می‌توانید از تمرینات ساده یوگا، حرکات کششی و تمرین‌های تنفس عمیق نیز بهره ببرید. در طول چند ماه بعد، می‌توانید به‌آرامی تمرینات قدرتی و کاردیو را انجام دهید. به جنب‌وجوش و ورزش نیز فکر کنید. تغییرات ساده در سبک زندگی ازجمله موارد زیر، محرک تناسب‌اندام هستند:

• به‌جای اینکه سوار اتوبوس شوید، پیاده‌روی کنید
• ماشینتان را دورتر از مقصد پارک کنید
• به‌جای آسانسور از پله‌ها استفاده کنید

برای اطلاعات بیشتر، راهنمای جامع ورزش پس از جراحی لاغری را بخوانید.

عوارض احتمالی عمل

پیروی از رژیم غذایی مناسب قبل و بعد از عمل جراحی به شما کمک می‌کند تا از عوارضی مانند کم‌آبی، تهوع و یبوست دوری‌کنید.

انسداد

گاهی اوقات مجرای ارتباطی میان معده و روده باریک می‌شود. حتی اگر مراقب تغذیه‌تان باشید ممکن است این اتفاق رخ دهد. اگر برای بیش از دو روز دچار تهوع، استفراغ و یا معده درد شدید، به پزشکتان اطلاع دهید. همه اینها علائم انسداد احتمالی هستند.

سندرم دامپینگ

کنترل اندازه لقمه، خوردن و نوشیدن آرام و پرهیز از مصرف غذاهای پرچرب و پرقند به شما کمک می‌کند تا ازآنچه به‌عنوان سندروم دامپینگ شناخته می‌شود، در امان بمانید. درصورتی‌که غذاها یا نوشیدنی‌ها خیلی سریع و یا خیلی زیاد وارد روده کوچکتان شوند، سندروم دامپینگ رخ می‌دهد.

خوردن و نوشیدن هم‌زمان باعث سندروم دامپینگ می‌شود زیرا میزان جذب افزایش پیدا می‌کند. احتمال بروز سندرم دامپینگ در هر مرحله‌ای از رژیم غذایی پس از جراحی وجود دارد. علائم این سندروم عبارتند از:

• تعریق
• حالت تهوع
• استفراغ
• سرگیجه
• اسهال

برای اجتناب از سندروم دامپینگ، این قانون خوب وجود دارد که برای خوردن هر وعده‌غذایی حداقل نیم ساعت زمان صرف کنید. غذاهای کم‌چرب و بدون قند را انتخاب کنید. پیش از نوشیدن مایعات ۳۰ تا ۴۵ دقیقه صبر کنید و همیشه مایعات را جرعه‌جرعه بنوشید.

بعد از عمل ممکن است عوارض ساده‌تری مانند بوی بد دهان نیز برای شما پیش بیاید. در مقاله‌ای جداگانه به طور مفصل علت بوی بد دهان پس از جراحی لاغری را بررسی کرده‌ایم.

نتیجه‌گیری

جراحی بای پس معده می‌تواند نقطه شروع جدیدی به‌سوی سلامت و تناسب‌اندامتان باشد. پیروی از رژیم غذایی توصیه‌شده برای قبل و بعد از عمل بای پس تأثیر زیادی بر موفقیت شما خواهد داشت. رژیم غذایی مناسب از شما در مقابل عوارض جراحی محافظت می‌کند و به شما یاد می‌دهد که تا آخر عمر چگونه خوب بخورید و خوب بنوشید

نوشته رژیم جراحی بای پس معده (راهنمای کامل تغذیه قبل و بعد از عمل) اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

میوه کم‌کالری و سرشار از مواد مغذی است

میوه بسیار مغذی است یعنی بسیار کم‌کالری اما سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر است. یک پرتقال بزرگ ۱۶۳ درصد از نیاز روزانه شما به ویتامین c که جزء ضروری سیستم ایمنی سالم است را تأمین می‌کند. از سوی دیگر، یک موز با اندازه متوسط ۱۲ درصد از پتاسیم موردنیازتان در طول روز را تأمین می‌کند که فعالیت عصب‌ها، ماهیچه‌ها و قلبتان را تنظیم می‌کند.

همچنین میوه‌ها سرشار از آنتی‌اکسیدان هستند که از بدن شما در برابر فشار اکسایشی (افزایش رادیکال‌های آزاد که منجر به آسیب بافتی می‌شوند) محافظت می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند سرطان و دیابت را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، میوه‌ها حاوی فیبر هستند که موجب بهبود دوران قاعدگی، سلامت روده و افزایش احساس سیری می‌شود. ازآنجایی‌که میوه‌ها کالری کمی دارند، گنجاندن آنها در رژیم غذایی‌تان به کاهش میزان کالری مصرفی‌تان در طی روز کمک می‌کنند و درعین‌حال مواد مغذی ضروری بدنتان را تأمین می‌کنند.

برای مثال، یک سیب کوچک تنها ۷۷ کالری دارد اما حاوی ۴ گرم فیبر است که ۱۶ درصد از مقدار فیبر موردنیازتان در طی روز را فراهم می‌کند. میوه‌های دیگر نیز کالری کمی دارند. برای مثال، نصف فنجان بلوبری (۷۴ گرم) حاوی ۴۲ کالری است درحالی‌که نصف فنجان انگور (۷۶ گرم) ۵۲ کالری دارد. جایگزینی غذاهای کم‌کالری مثل میوه‌جات به‌جای غذاهای پرکالری کسری کالری ایجاد می‌کند که برای کاهش وزن ضروری است.

منظور از کسری کالری چیست؟

کسری کالری زمانی رخ می‌دهد که شما نسبت به میزان کالری مصرف‌شده، کالری بیشتری بسوزانید. کسری کالری بدنتان را مجبور می‌کند تا از کالری‌های ذخیره‌شده که عمدتاً به شکل چربی ذخیره می‌شوند استفاده کند و باعث کاهش وزن می‌شود. مصرف میوه‌ها در میان وعده به‌جای مصرف شکلات‌ها، کلوچه‌ها و چیپس‌های پرکالری میزان کالری دریافتی را به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد و باعث کاهش وزن می‌شود.

میوه‌ها اشتهایتان را کاهش می‌دهند

میوه‌ها علاوه بر اینکه کم‌کالری هستند، به دلیل وجود آب و فیبر بسیار سیرکننده هستند. فیبر به‌آرامی در بدن شما حرکت می‌کند و زمان هضم را طولانی‌تر می کند که موجب احساس سیری می‌شود. بعضی از پژوهش‌ها نشان دادند که فیبر موجب کاهش اشتها و مقدار غذای مصرفی می‌شود.
در یک پژوهش مشخص شد که مصرف وعده غذایی با فیبر بالا موجب کاهش اشتها، کاهش مقدار غذای مصرفی و کاهش قند خون در مردان سالم می‌شود. پژوهش‌های دیگر نشان دادند که افزایش مصرف فیبر باعث کاهش وزن بیشتر و کاهش خطر افزایش وزن و افزایش چربی خون می‌شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۵ نشان داد که مصرف مکمل‌های فیبر در کنار رژیم غذایی کم‌کالری نسبت به گرفتن رژیم غذایی کم‌کالری به تنهایی و بدون مصرف مکمل فیبر موجب کاهش وزن بسیار بیشتری می‌شود.

علاوه بر این، میوه‌ها آب زیادی دارند؛ یعنی شما با مصرف حجم زیادی میوه احساس سیری می‌کنید اما بااین‌حال همچنان کالری بسیار کمتری جذب می‌کنید.
مطالعه کوچکی نشان داد مصرف غذاهایی که محتوای آب بیشتری دارند، در مقایسه با صرفاً نوشیدن آب در هنگام غذا خوردن موجب افزایش احساس سیری، کاهش جذب کالری و کاهش احساس گرسنگی می‌شود.

میوه‌هایی مانند سیب و پرتقال به دلیل فیبر بالا و محتوای آب زیاد در زمره مهم‌ترین غذا‌های شاخص سیری هستند، شاخص سیری ابزار طراحی‌شده برای اندازه‌گیری میزان سیرکنندگی مواد غذایی است. گنجاندن میوه‌های کامل در رژیم غذایی‌تان به شما احساس سیری می‌دهد و به کاهش کالری مصرفی و کاهش وزنتان کمک می‌کنند.

مصرف میوه با کاهش وزن رابطه دارد

پژوهش‌های متعددی پی بردند که مصرف میوه و کاهش وزن با یکدیگر رابطه دارند. مطالعه‌ای گسترده بر روی 133468 بزرگ‌سال در طول دوره زمانی ۲۴ ساله نشان داد که مصرف میوه در طی زمان موجب کاهش وزن بیشتری می‌شود. به نظر می‌رسد که سیب‌ها و انواع توت‌ها تأثیر بسیار زیادی بر روی وزن دارند.

مطالعه کوچک‌تری که در سال ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد که افراد چاق و دارای اضافه‌وزن که مصرف میوه خود را افزایش داده‌اند، کاهش وزن بیشتری را تجربه کردند.
میوه سرشار از فیبر است و فیبر با کاهش وزن بیشتر رابطه دارد. مطالعه ای که در طول بیست ماه بر روی ۲۵۲ زن انجام شد پی برد زن‌هایی که فیبر بیشتری مصرف کرده‌اند، نسبت به شرکت‌کنندگان مطالعه که فیبر کمتری مصرف کرده‌اند، کمتر در معرض خطر افزایش وزن و افزایش چربی بدن قرار داشتند.

مطالعه دیگری نشان داد که شرکت‌کنندگانی که مکمل‌های حاوی فیبر مصرف کرده‌اند، نسبت به شرکت‌کنندگان در گروه کنترل، کاهش وزن، کاهش چربی بدن و کاهش اندازه دور کمر را تجربه کردند. میوه یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی کامل است که به‌خودی‌خود منجر به کاهش وزن می‌شود. مطالعه کوچکی نشان داد شرکت‌کنندگانی که رژیم غذایی مبتنی بر غذای کامل و گیاهی را دنبال می‌کنند در مقایسه با گروه کنترل کاهش وزن بیشتر و کاهش کلسترول خون را تجربه کرده‌اند.

یادتان باشد این مطالعات نشان دادند بین مصرف میوه‌ها و کاهش وزن رابطه وجود دارد اما این لزوماً بدان معنا نیست که یکی از آنها باعث دیگری می‌شود.
برای تعیین نقش میوه بر روی وزن به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.

میوه حاوی قند طبیعی است

قند طبیعی موجود در میوه تفاوت بسیار زیادی با قندهای افزودنی موجود در غذاهای فرآوری شده دارد. این دو قند، تأثیرات بسیار متفاوتی بر روی سلامتی دارند.
قند افزودنی موجب مشکلات سلامتی ازجمله چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی می‌شود.

دو قند ساده با نام گلوکز و فروکتوز رایج‌ترین قند‌های افزودنی هستند. شیرین‌کننده‌هایی مانند قند خوراکی و شیره ذرت با فروکتوز بالا با ترکیبی از هردوی این قندها هستند.
میوه‌ها حاوی ترکیبی از فروکتوز، گلوکز و ساکاروز هستند. مصرف فروکتوز در مقادیر زیاد مضر است و موجب چاقی، بیماری‌های کبدی و مشکلات قلبی می‌شود. به همین دلیل، تعداد زیادی از افرادی که سعی می‌کنند تا قند کمتری مصرف کنند اشتباهاً تصور می‌کنند باید میوه‌ها را از رژیم غذایی خود حذف کنند.

هرچند لازم است تا میان مقادیر زیاد فروکتوز موجود در قند‌های افزودنی و مقادیر کمتر آن در میوه‌ها تمایز قائل شویم. مصرف فروکتوز تنها در مقادیر زیاد خطرناک است و هیچ‌وقت مصرف میوه‌جات موجب ایجاد حجم خطرناکی از فروکتوز نمی‌شود.

علاوه بر این، فیبر زیاد و پلیفنول موجود در میوه‌ها باعث می‌شود تا افزایش در قند خون به دلیل گلوکز و ساکاروز، کاهش پیدا کند؛ بنابراین، زمانی که مسئله سلامت یا کاهش وزن مطرح می‌شود، قند موجود در میوه‌ها مسئله مهمی به شمار نمی‌رود.

نوشیدن آب‌میوه با چاقی در ارتباط است

میان اثرات سالم میوه‌ها و اثرات آبمیوه‌ها تفاوت زیادی وجود دارد. درحالی‌که میوه‌های کامل کم‌کالری و منبع خوبی از فیبر به شمار می‌روند، این مسئله لزوماً درباره آب‌میوه‌ها صادق نیست. در فرایند آبمیوه سازی، عصاره میوه از میوه استخراج می‌شود، فیبر مفید میوه دور ریخته می‌شود و آنچه باقی می‌ماند سرشار از کالری و قند است.

به‌عنوان‌مثال می‌توان به پرتقال اشاره کرد. یک پرتقال کوچک (۹۶ گرم) ۴۵ کالری دارد و حاوی 9 گرم قند است درحالی‌که یک فنجان آب پرتقال (۲۳۷ میلی‌لیتر) حاوی ۱۳۴ کالری و ۲۳ گرم قند است.

بعضی از انواع آبمیوه‌ها حتی حاوی قند افزوده هستند که میزان کالری و قند آب‌میوه را بالاتر می‌برد. تحقیقات زیادی نشان دادند که نوشیدن آب‌میوه موجب چاقی به‌ویژه در کودکان می‌شود. درواقع، اخیراً آکادمی طب اطفال در آمریکا مصرف آبمیوه برای کودکان زیر یک سال را ممنوع کرده است.

پژوهشی بر روی ۱۶۸ کودک پیش‌دبستانی نشان داد مصرف روزانه ۱۲ انس (۳۵۵ میلی‌لیتر) یا بیشتر آب‌میوه در هرروز موجب کوتاهی قد و چاقی می‌شود. پژوهش‌های دیگر نشان دادند مصرف نوشیدنی‌های شیرین شده با قند مانند آب‌میوه باعث اضافه‌وزن و چاقی می‌شود.

سعی کنید تا به‌جای آبمیوه گیریتان از مخلوط‌کن استفاده کنید و اسموتی درست کنید که فیبر مفید موجود در میوه را حفظ می‌کند. هرچند، همچنان بهترین گزینه برای به حداکثر رساندن مواد مغذی، مصرف میوه کامل است.

نباید در مصرف میوه‌های خشک زیاده‌روی کرد

بعضی از میوه‌های خشک به دلیل فوایدشان شناخته‌شده هستند. برای مثال، آلو تأثیر ملین دارد و یبوست را درمان می‌کند درحالی‌که خرما دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی بسیار قوی است.

میوه‌های خشک بسیار مغذی هستند. میوه‌های خشک دارای اکثر ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر موجود در میوه کامل هستند اما وجود همه این مقادیر در میوه خشک بسیار بیشتر است چراکه آب موجود در میوه از بین رفته است. این بدان معناست که با مصرف میوه خشک در مقایسه با همان میزان میوه تازه، ویتامین، مواد معدنی و فیبر بیشتری مصرف می‌کنید. متأسفانه، این امر بدان معناست که شما کالری، کربوهیدرات و قند بیشتری مصرف خواهید کرد.

برای مثال، نصف فنجان زردآلو (۷۸ گرم) حاوی ۳۷ کالری است درحالی‌که نصف فنجان زردآلوی خشک‌شده (۶۵ گرم) ۱۵۷ کالری دارد. زردآلوی خشک نسبت به همان وزن زردآلوی عادی ۴ برابر کالری بیشتری دارد. علاوه بر این، بعضی از میوه‌های خشک شیرین می‌شوند؛ یعنی تولیدکننده برای افزایش شیرینی این میوه‌ها به آنها شکر اضافه می‌کند.

میوه‌های شیرین شده کالری و قند بیشتری دارند و باید از مصرف آنها در رژیم غذایی سالم اجتناب شود. اگر میوه خشک مصرف می‌کنید، حتماً از برندی استفاده کنید که به میوه‌ها شکر اضافه نمی‌کند و میزان مصرف میوه خشک را به‌طور دقیق کنترل کنید و پرخوری نکنید.

چه زمانی باید مصرف میوه را کاهش دهید

میوه برای اکثر افراد غذایی سالم است و به کاهش وزن کمک می‌کند. بااین‌حال، ممکن است بعضی از افراد بخواهند تا مصرف میوه را کاهش دهند.

عدم تحمل فروکتوز

ازآنجایی‌که میوه‌ها سرشار از فروکتوز هستند، افرادی که دچار عدم تحمل فروکتوز هستند باید میوه کمتری مصرف کنند. باوجوداینکه مقدار فروکتوز موجود در میوه‌ها خطرناک نیست اما افراد مبتلابه عدم تحمل فروکتوز‌ نمی‌توانند فروکتوز را جذب کنند. این افراد با مصرف فروکتوز دچار علائمی مانند شکم‌درد و حالت تهوع می‌شوند. اگر احساس می‌کنید دچار عدم تحمل فروکتوز هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

رژیم غذایی کتوژنیک یا رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات

اگر رژیم غذایی کتوژنیک یا رژیم کم کربوهیدرات گرفته‌اید؛ باید میوه کمتری مصرف کنید. این امر بدان دلیل است که میوه حاوی کربوهیدرات بسیار زیادی است و با محدودیت‌های مصرف کربوهیدرات این رژیم‌ها مطابقت ندارد. برای مثال، یک گلابی کوچک حاوی ۲۳ گرم کربوهیدرات است که از مقدار مجاز کربوهیدرات مصرفی در بعضی از رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات بیشتر است.

میوه‌ها سرشار از مواد مغذی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر هستند اما کالری کمی دارند، ازاین‌رو میوه‌ها برای کاهش وزن مفید هستند. همچنین میوه‌ها سرشار از فیبر و آب هستند که باعث کاهش اشتها و احساس سیری می‌شوند. سعی کنید به‌جای مصرف آب‌میوه و میوه خشک از میوه کامل استفاده کنید. در بیشتر دستورالعمل‌ها مصرف دو فنجان میوه کامل (در حدود ۲۲۸ گرم) در هرروز توصیه می‌شود.

برای راهنمایی بیشتر باید بیان شود که یک فنجان میوه (در حدود ۱۱۴ گرم) معادل با یک سیب کوچک، یک گلابی متوسط، هشت توت‌فرنگی بزرگ یا یک موز بزرگ است.
در آخر، یادتان باشد که میوه تنها بخشی از پازل است. در کنار رژیم غذایی سالم میوه مصرف کنید و برای دستیابی به کاهش وزن پایدار، حتماً به‌طور منظم ورزش کنید.

نوشته آیا مصرف میوه بر وزن اثر دارد؟ اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

در سال ۱۹۸۵، موسسه ملی سلامت (NIH) به پزشکان توصیه کرد از شاخص توده بدنی به‌عنوان شاخص چاقی استفاده کنند. اکنون، این شاخص به فرمول استاندارد تعیین وزن طبیعی، کمبود وزن، اضافه‌وزن و چاقی تبدیل‌شده است. برای ارزیابی خطر ابتلای فرد به بیماری‌های مرتبط با چاقی از این گروه‌بندی‌های وزنی استفاده می‌شود.

فرمول شاخص توده بدنی بزرگسالان چیست؟

شما باید قد و وزن خود را بدانید و آنها را در فرمول استاندارد شاخص توده بدنی (محاسبه‌گر قد و وزن) وارد کنید. با تقسیم وزن برحسب کیلوگرم بر مجذور قد برحسب متر (kg/m2) میانگین شاخص توده بدنی مردان و یا میانگین شاخص توده بدنی زنان محاسبه می‌شود.

فرمول شاخص توده بدنی برحسب متر:

شاخص توده بدنی = وزن فرد (کیلوگرم) / قد (متر) به توان 2

فرمول شاخص توده بدنی برحسب اینچ:

شاخص توده بدنی = وزن فرد (پوند) / قد (اینچ) به توان 2 × 703

در فرمول شاخص توده بدنی برحسب اینچ از ضریب تبدیل ۷۰۳ استفاده می‌شود.

محاسبه گر آنلاین BMI

با ورود قد و وزن خود در فیلدهای مربوطه، میتوانید به راحتی به محاسبه BMI خود بپردازید.

شاخص توده بدنی کودکان چگونه محاسبه می‌شود؟

برای کودکان رابطه میان طبقه‌بندی وزن و شاخص توده بدنی بر اساس جنسیت و سن متفاوت است. در تعیین وضعیت وزن کودک، معمولاً شاخص توده بدنی کودک با مرجع رشد مقایسه می‌شود.

بعضی از عوامل مانند زمان‌بندی سن بلوغ یا قومیت باعث پیچیدگی بیشتر در طبقه‌بندی شاخص توده بدنی کودکان می‌شود. مرجع‌های رشد متفاوتی برای کودکان وجود دارد. در بریتانیا ما اغلب از مرجع رشد UK90 استفاده می‌کنیم.

در کودکان نسبت به بزرگ‌سالان، رابطه میان آستانه شاخص توده بدنی و احتمال ابتلا به بیماری و مرگ‌ومیر در آینده ضعیف‌تر است اما شواهدی نشان می‌دهند که کودکانی با شاخص توده بدنی بالاتر در بزرگ‌سالی نیز BMI بالاتری خواهند داشت؛ بنابراین بیشتر در آینده بیشتر در معرض مشکلات سلامتی قرار دارند.

چگونه از شاخص توده بدنی استفاده می‌شود؟

شاخص توده بدنی معیاری برای اندازه‌گیری چربی اضافی بدن است. پزشکان از شاخص توده بدنی به‌عنوان ابزار غربالگری تعیین گروه وزنی افراد استفاده می‌کنند. فردی که شاخص توده بدنی بیشتری دارد، دارای چربی بدن بالاتر، اضافه‌وزن یا چاق است و بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی قرار دارد. شاخص توده بدنی نمی‌تواند به‌عنوان ابزار تشخیص چاقی و سلامت بدنی فرد به کار رود و برای تشخیص این موارد به آزمایش‌های بیشتری نیاز است.

BMI رایج‌ترین معیار مورداستفاده برای نظارت بر شیوع اضافه‌وزن و چاقی در میان جمعیت و از معیارهای مهم تصمیم گیری در مورد جراحی لاغری است.

شاخص توده بدنی چه محدوده‌ای دارد؟

بر اساس قد و وزنتان دریکی از گروه‌های وزنی زیر قرار می‌گیرید:

• کمبود وزن – شاخص توده بدنی کمتر از ۱۸.۵
• وزن طبیعی سالم – شاخص توده بدنی بین ۱۸.۵ و ۲۴.۹
• اضافه‌وزن – شاخص توده بدنی بین ۲۵ و ۲۹.۹
• چاقی – شاخص توده بدنی بین ۳۰ و ۳۹.۹
• چاقی مفرط – شاخص توده بدنی ۴۰ و بالاتر

می‌توان این گروه‌بندی‌های وزنی را دقیق‌تر طبقه‌بندی کرد. جدول زیر توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه‌شده است و طبقه‌بندی بین‌المللی کمبود وزن، اضافه‌وزن و چاقی بزرگ‌سالان بر اساس شاخص توده بدنی را نشان می‌دهد.

چرا باید از BMI استفاده کنیم؟

شاخص توده بدنی ابزاری ساده و غیرتهاجمی برای ارزیابی دقیق چربی اضافی بدن در میان کل جمعیت است. چربی اضافی منجر به بروز بیماری‌های کنونی و آتی در فرد می‌شود. اندازه‌گیری دقیق شاخص توده بدنی غیرممکن یا پرهزینه است و دقت اندازه‌گیری سایر معیارها نیز کمتر است.

اطلاعات مربوط به شاخص توده بدنی جمعیت در مقیاس جهانی گردآوری شدند.

محدودیت BMI

شاخص توده بدنی کاستی‌هایی دارد. BMI ابزار دقیقی برای ارزیابی وضعیت وزن در سطح فردی نیست زیرا تناسب‌اندام، توده عضلانی، منشأ قومی، شکل بدن، سن و جنسیت را در نظر نمی‌گیرد. هم‌چنین BMI نمی‌تواند توزیع چربی در بدن فرد را نشان دهد.

در سطح جمعیت این محدودیت‌ها چندان مهم نیستند زیرا این تفاوت‌ها در میان تعداد زیادی از افراد نادیده انگاشته می‌شوند.

می‌توانید با استفاده از ماشین‌حساب شاخص توده بدنی، فرمول BMI یا نمودار BMI، شاخص توده بدنی خودتان را بررسی کنید. تصمیم‌گیری درباره انتخاب روش مورداستفاده به ترجیحات خود شما بستگی دارد.

محاسبه گر BMI مقدار شاخص توده بدنی‌تان را محاسبه می‌کند و معمولاً دسته‌بندی شاخص توده بدنی‌تان را نشان می‌دهد. اگر از فرمول BMI استفاده می‌کنید، باید بتوانید رقم شاخص توده بدنی را تفسیر کنید. ممکن است فکر کنید استفاده از نمودار BMI دشوار خواهد بود اما درواقع استفاده از آن ساده است و تصویری بصری از شاخص توده بدنی شما نسبت به جمعیت کل را نشان می‌دهد. اغلب نمودار‌ها و جدول‌های شاخص توده بدنی گروه وزنی که در آن قرار دارید را نشان می‌دهند.

جدول BMI

در ابتدا باید در ستون سمت چپ قد خود را پیدا کنید و سپس آن را دنبال کنید تا بتوانید وزنتان را بیابید. سپس، باید به دنبال مقدار BMI و گروه وزنی خود باشید. برای مثال اگر قدتان ۶۰ اینچ و وزنتان ۱۱۸ پوند است، با دنبال کردن آنها می‌بینید که BMI شما ۲۳ است و در گروه وزن عادی قرار دارید.

همچنین نمودار رنگی BMI دیگری برای زنان و مردان وجود دارد که شما را قادر می‌سازد تا با استفاده از قد و وزنتان برحسب متر یا اینچ، گروه وزنی‌تان را پیدا کنید. این شکل در زیر ارائه‌شده است. در این شکل شاخص توده بدنی به‌عنوان تابعی از وزن در محور عمودی و تابعی از قد در محور افقی تعیین می‌شود و از کدگذاری‌های رنگی برای گروه‌های مختلف BMI استفاده می‌شود.

نمودارهای BMI

نمودارها جدول‌های زیادی به‌صورت آنلاین در دسترس قرار دارند. نمودار زیر یک نمونه از آنها است. این شکل به‌سادگی با استفاده از قد و وزنتان به شما نشان می‌دهد که شاخص توده بدنی و گروه وزنی شما کدام است.

بازهم استفاده از این نمودار ساده است. شما باید قد خود را از پایین نمودار و وزنتان را از نمودار‌های کناری پیدا کنید، سپس هرکدام را دنبال کنید تا به نقطه تلاقی آنها برسید که شاخص توده بدنی‌تان را تعیین می‌کند. کدگذاری رنگی کمک می‌کند تا دسته وزنی‌تان را تعیین کنید.

از همان مثال ساده قبلی برای وزن 118 پوند و قد ۶۰ اینچ (۵ فوت) استفاده می‌کنیم. می‌بینید که روی این نمودار وزن برحسب واحدهای 20 پوندی افزایش پیدا می‌کند؛ بنابراین، نزدیک‌ترین ستون به وزن ۱۱۸ پوند، ستون وزن ۱۲۰ پوند است. با دنبال کردن آن به سمت پایین متوجه می‌شوید شاخص توده بدنی‌تان ۲۳ است و در محدوده BMI سالم قرار دارد. می‌توانید برای یافتن شاخص توده بدنی دقیقتان از ماشین‌حساب یا فرمول BMI استفاده کنید.

نمودارها و جدول‌ها شما را قادر می‌سازند تا جای تقریبی‌تان در گروه وزنی را تعیین کنید. در مثالی که از آن استفاده شد، می‌بینید که در انتهای بالایی گروه وزن سالم قرار دارید. با استفاده از این اطلاعات می‌توانید به‌طور منظم شاخص توده بدنی‌تان را بررسی کنید تا مطمئن شوید که در گروه اضافه‌وزن قرار نمی‌گیرید.

نمودارها و جدول BMI شکل‌های مفیدی هستند که به شما کمک می‌کنند شاخص توده بدنی‌تان را کنترل کنید و به‌سادگی گروه وزنی خود را ببینید. این اطلاعات راهنمایی برای تعیین گروه‌بندی وزنی‌تان هستند و شما را به ایجاد تغییرات مناسب در سبک زندگی‌تان تشویق می‌کنند.

نوشته شاخص توده بدنی (BMI) چیست؟ فرمول، نحوه محاسبه BMI و… اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

چه چیزی به‌عنوان چاقی در نظر گرفته می‌شود؟

برای تعیین رابطه اضافه وزن و بارداری ابتدا لازم است. چاقی و اضافه وزن مادر مشخص شود. هنگامی که شاخص توده بدنی شما ۳۰ و بالاتر از آن باشد، مبتلا به چاقی تشخیص داده می‌شوید. برای محاسبه شاخص توده بدنی‌تان، وزن خود بر حسب پوند را بر قدتان بر حسب اینچ تقسیم کنید و نتیجه را در ۷۰۳ ضرب کنید یا می‌توانید وزن خود را بر حسب کیلوگرم بر مجذور قدتان بر حسب متر تقسیم کنید.

آیا چاقی مانع بارداری میشود؟

داشتن شاخص توده بدنی بالا با جلوگیری از تخمک‌گذاری طبیعی می‌تواند به توانایی باروری شما آسیب برساند. حتی در بانوانی که دارای تخمک‌گذاری منظم هستند، به نظر می‌رسد هر چه شاخص توده بدنی بالاتر باشد، بارداری با تأخیر بیشتری صورت می‌گیرد. بعضی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند با افزایش شاخص توده بدنی، خطر عدم موفقیت لقاح مصنوعی (IVF) نیز افزایش پیدا می‌کند.

چگونه افزایش شاخص توده بدنی بر بارداری من تأثیر می‌گذارد؟

بنابراین محاسبه اضافه وزن در بارداری با شاخض توده بدنی انجام می‌شود. داشتن شاخص توده بدنی بالا در طول دوران بارداری، عوارض مختلف دوران بارداری از جمله موارد زیر را افزایش می‌دهد:

• خطر سقط جنین، مرده‌زایی و سقط مکرر
• ابتلا به دیابت حاملگی
• عارضه بارداری که مشخصه آن فشارخون بالا و آسیب به دیگر ارگان‌های بدن مانند کبد و کلیه‌ها است (پره اکلامپسی).
• اختلال در عملکرد قلب
• وقفه تنفسی در خواب (آپنه خواب)
• نیاز به زایمان سزارین و تبعات سزارین مانند عفونت زخم‌ها.

اضافه وزن در بارداری می‌تواند چه تأثیری بر روی نوزادم داشته باشد؟

شاخص توده بدنی بالا در طی دوران بارداری خطر انواع مشکلات سلامتی برای نوزاد را افزایش می‌دهد که عبارتند از:

• نقص‌های مادرزادی
• بزرگی جثه جنین بیشتر از حد معمول (ماکروزومی جنین)
• اختلالات رشدی
• آسم کودکی
• چاقی دوران کودکی

بااین‌حال، برای بروز این تبعات ممکن است عوامل دیگری نقش داشته باشند.

در طی دوران بارداری چقدر باید چاق شوم؟

برای تعیین و کنترل وزن در بارداری، لازم است تا وزن پیش از بارداری و شاخص توده بدنی‌تان را در نظر بگیرید. برای تعیین آنچه برایتان بهتر است و مدیریت وزنتان در طی دوران بارداری، با پزشک خود صحبت کنید. به عبارتی همواره باید افزایش وزن در بارداری تحت نظر پزشکتان باشد تا اضافه وزن طبیعی در بارداری و نوع غیرطبیعی آن کنترل شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اضافه‌وزن در دوران بارداری و چاقی، می‌توانید این دستورالعمل‌ها را مطالعه کنید:

• بارداری یک جنین. اگر شاخص توده بدنی‌تان ۳۰ یا بالاتر است و یک جنین را باردار هستید، افزایش وزن بارداری توصیه شده ۱۱ تا ۲۰ پوند (در حدود ۵ تا ۹ کیلوگرم) است.
• بارداری چند جنین: اگر شاخص توده بدنی‌تان ۳۰ یا بالاتر است و دوقلو یا چندقلو باردار هستید، اضافه‌وزن توصیه شده ۲۵ تا ۴۲ پوند (در حدود ۱۱ تا ۱۹ کیلوگرم) است.

در زنانی که شاخص توده بدنی آنها ۴۰ یا بالاتر است، اضافه‌وزن کمتر از مقدار توصیه شده یا کاهش وزن در طی دوران بارداری می‌تواند خطر سزارین یا زایمان نوزاد با جثه بسیار بزرگ‌تر از حد معمول را کاهش دهد. بااین‌حال، این رویکرد ممکن است خطر زایمان نوزاد با وزنی کمتر از وزن مورد انتظار در طی دوره بارداری را افزایش دهد.

متخصصین بهداشتی به‌جای اینکه به شما توصیه کنند تا در طی دوران بارداری وزن خاصی را اضافه کنید، تشویقتان می‌کنند تا با کنترل اضافه وزن در بارداری از افزایش وزن شدید در طی دوران بارداری اجتناب کنید.

آیا در طی دوران بارداری به مراقبت‌های ویژه نیاز دارم؟

اگر شاخص توده بدنی‌تان ۳۰ یا بالاتر است، پزشکتان به‌دقت حاملگی شما را زیر نظر خواهد گرفت. ممکن است پزشک موارد زیر را پیشنهاد دهد:

• آزمایش‌های اولیه دیابت بارداری: برای زنانی که به طور میانگین در معرض ابتلا به دیابت بارداری قرار دارند بین هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ بارداری، آزمایش غربالگری با نام آزمایش چالش گلوکز انجام می‌شود. اگر شاخص توده بدنی‌تان ۳۰ یا بالاتر است، احتمالاً پزشکتان در اولین معاینه دوران بارداری آزمایش غربالگری را تجویز می‌کند. اگر نتایج آزمایش عادی باشد، احتمالاً آزمایش غربالگری باید بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری تکرار شود. اگر نتایج غیرطبیعی باشند، باید آزمایش‌های بیشتری بدهید. ممکن است پزشکتان برای کنترل و نظارت بر قند خون توصیه‌هایی کند.
• تغییرات در سونوگرافی جنین: معمولاً بین هفته‌های ۱۸ و ۲۰ حاملگی، برای ارزیابی آناتومی نوزاد سونوگرافی استاندارد جنین انجام می‌شود. اما امواج سونوگرافی نمی‌توانند به‌سادگی از بافت چربی شکمی رد شوند. این مسئله در اثربخشی سونوگرافی جنین اختلال ایجاد می‌کند. در مورد بهترین روش برای انجام سونوگرافی دقیق، با پزشکتان صحبت کنید.
• غربالگری برای وقفه تنفسی انسدادی در خواب (آپنه خواب): وقفه تنفسی انسدادی در خواب، اختلالی جدی در خواب است که موجب توقف مکرر تنفس می‌شود و در طی خواب رخ می‌دهد. زنانی که در زمان بارداری به آپنه خواب مبتلا می‌شوند، بیشتر در معرض خطر پره اکلامپسی و عوارض دیگر قرار دارند. با احتمال زیاد در اولین معاینه بارداری‌تان تحت غربالگری قرار خواهید گرفت. اگر به آپنه خواب مشکوک باشید، ممکن است پزشکتان برای ارزیابی و درمان احتمالی شما را به یک متخصص درمان اختلالات خواب ارجاع دهد.

برای حاملگی سالم چه‌کارهایی می‌توانم انجام دهم؟

شما می‌توانید تأثیر شاخص توده بدنی بالا را کاهش دهید و به افزایش سلامت خود و نوزادتان کمک کنید.

برای مثال:

• برنامه‌ریزی معاینات پیش از بارداری: اگر شاخص توده بدنی‌تان ۳۰ یا بالاتر است و قصد حاملگی دارید با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است پزشک مصرف روزانه ویتامین در دوران بارداری را پیشنهاد کند. همچنین ممکن است به متخصصین دیگر مانند متخصص تغذیه ارجاعتان دهد. این اقدام می‌تواند برای رسیدن به وزن سالم تا پیش از بارداری به شما کمک کند.
• رعایت مراقبت‌های دوران بارداری: معاینات دوران بارداری به پزشکتان کمک می‌کند تا وضعیت سلامت شما و سلامت نوزادتان را زیر نظر گیرد. هر نوع از شرایط خاص پزشکی خود مانند دیابت، فشارخون یا وقفه تنفسی در خواب را به پزشکتان اطلاع دهید. درباره آنچه که می‌توانید برای مدیریت آنها انجام دهید، گفتگو کنید.
• رژیم غذایی سالمی را دنبال کنید: برای رعایت رژیم غذایی سالم و اجتناب از افزایش وزن زیاد، با پزشک یا متخصص تغذیه خود همکاری کنید. به‌خاطر داشته باشید که شما در دوران بارداری به فولیک‌اسید، پروتئین، کلسیم و سایر مواد مغذی ضروری بیشتری نیاز دارید.
• فعالیت فیزیکی داشته باشید: درباره روش‌های ایمن انجام فعالیت فیزیکی در طی دوران بارداری مانند پیاده‌روی، شنا و یا انجام ورزش‌های هوازی کم تأثیر با پزشک خود صحبت کنید.
• از مواد خطرناک دوری کنید: اگر سیگار می‌کشید، از پزشکتان بخواهید تا برای ترک آن به شما کمک کند. همچنین مصرف الکل و مواد مخدر نیز کاملاً ممنوع است. قبل از شروع یا قطع مصرف هرگونه دارو یا مکمل، نظر پزشکتان را جویا شوید.

داشتن شاخص توده بدنی ۳۰ یا بالاتر در طی دوران بارداری می‌تواند خطر بروز عوارض برای شما و نوزادتان را افزایش دهد. همکاری با پزشکتان به شما کمک می‌کند تا این ریسک‌ها را مدیریت کنید و بارداری سالمی داشته باشید. در صورت مهار نشدن چاقی به صورت طبیعی و درمان دارویی ممکن است نیاز به جراحی لاغری از جمله اسلیو معده داشته باشید. در صورت نیاز با مشاوره با تیم اسلیم بیوتی می توانید با خیال راحت اقدام به باوری نمایید.

نوشته تاثیر چاقی بر بارداری؛ نکات خطرات و راهکارهای اضافه وزن در بارداری اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

• تنفس
• گردش خون
• فرآوری مواد مغذی
• تولید سلول

میزان سوخت‌وساز پایه همان میزان کالری است که بدنتان برای انجام مهم‌ترین عملکردهای حیاتی (پایه) به آن نیاز دارد. انرژی مصرفی پایه همان انرژی مصرف شده برای فعالیت های پایه (حیاتی) بدن است. بنابراین برای کاهش وزن و قبل از هر جراحی لاغری باید به شاخص سوخت و ساز پایه بدن توجه نمود.

مقایسه BMR با میزان سوخت‌وساز در حالت استراحت

اغلب میزان سوخت‌وساز پایه (BMR) مترادف با میزان سوخت‌وساز در حالت استراحت (RMR) بکار می‌رود. درحالی‌که میزان سوخت‌وساز پایه حداقل میزان کالری لازم برای انجام عملکردهای اساسی در حالت استراحت است، میزان سوخت‌وساز در حالت استراحت که انرژی مصرفی در حالت استراحت (REE) نامیده می‌شود، میزان کالری است که بدنتان در حالت استراحت می‌سوزاند.

اگرچه میزان سوخت‌وساز پایه و میزان سوخت‌وساز در حالت استراحت اندکی با یکدیگر تفاوت دارند، اما میزان سوخت‌وساز در حالت استراحت باید برآورد دقیقی از میزان سوخت‌وساز پایه باشد.

نحوه محاسبه میزان سوخت‌وساز پایه بدن

یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای برآورد میزان سوخت‌وساز پایه (محاسبه bmr) استفاده از فرمول هریس – بندیکت است که در آن وزن، قد، سن و جنسیت در نظر گرفته می‌شود.

اندازه گیری BMR زنان

(سن برحسب سال ×۴.۷) – (قد بر حسب سانتی‌متر × ۱.۸) + (وزن بر حسب کیلوگرم ×۹.۶) + ۶۵۵ = BMR

فرمول میزان سوخت و ساز بدن مردان

(سن برحسب سال ×6.8) – (قد بر حسب سانتی‌متر × 5) + (وزن بر حسب کیلوگرم ×13.7)+ 66 = BMR

محاسبه BMR

با محاسبه گر سوخت و ساز پایه زیر می توانید به سادگی BMR خود را محاسبه کنید:

چرا باید میزان سوخت وساز پایه خود را بدانید؟

میزان سوخت‌وساز پایه شما می‌تواند به افزایش، کاهش یا حفظ وزن به شما کمک کند. شما با آگاهی از میزان کالری که می‌سوزانید، متوجه می‌شوید که باید چقدر کالری مصرف کنید. به بیان ساده‌تر:

• آیا هدفتان حفظ وزن است؟ به همان اندازه کالری که می‌سوزانید، کالری مصرف کنید.
• هدفتان افزایش وزن است؟ نسبت به کالری که می‌سوزانید، کالری بیشتری مصرف کنید.
• آیا هدفتان کاهش وزن است؟ نسبت به کالری که می‌سوزانید، کالری کمتری مصرف کنید.

هر روز به چه میزان کالری نیاز دارید

اگر میزان سوخت‌وساز پایه خود را با استفاده از فرمول هریس – بندیکت محاسبه کرده‌اید، اقدام بعدی محاسبه تعداد کالری است که بر اساس سبک زندگی‌تان در طول فعالیت‌های روزمره می‌سوزانید:

• بی‌تحرک : اگر اصلاً ورزش نمی‌کنید و یا به‌ندرت ورزش می‌کنید، میزان سوخت‌وساز پایه خود را در ۱.۲ ضرب کنید.
• کم‌تحرک : اگر گاهی یک تا سه روز در هفته ورزش می‌کنید، میزان سوخت‌وساز پایه خود را در ۱.۳۷۵ ضرب کنید.
• نسبتاً فعال : اگر به طور متوسط سه تا پنج رو در هفته ورزش می‌کنید، میزان سوخت و ساز پایه خود را در ۱.۵۵ ضرب کنید.
• بسیار فعال : اگر شش تا هفت روز در هفته تمرینات ورزشی سخت انجام می‌دهید، میزان سوخت و ساز پایه خود را در ۱.۷۲۵ ضرب کنید.
• فوق‌العاده فعال : اگر شش تا هفت روز در هفته را تمرینات ورزشی بسیار سخت انجام می‌دهید و یا شغلی فیزیکی دارید، میزان سوخت و ساز پایه خود را در ۱.۹ ضرب کنید.

عدد حاصل به طور تقریبی میزان کالری را نشان می‌دهد که برای حفظ وزنتان باید به‌صورت روزانه مصرف کنید.

اگرچه این تنها یک برآورد است. بر اساس مطالعه انجام شده در سال ۲۰۰۷، اگر ترکیب بدن، سابقه وزن و سایر عوامل اثرگذار بر میزان سوخت و ساز پایه در فرمول گنجانده شوند، این فرمول دقیق تر خواهد بود.

عوامل موثر بر BMR چیست؟

میزان سوخت و ساز پایه شما تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد که عبارتند از:

• جنسیت
• وزن
• قد
• سن
• قومیت
• سابقه وزن
• ترکیب بدن
• عوامل ژنتیکی

از میان این عوامل موثر بر سوخت و ساز پایه، شما تنها می‌توانید برای تغییر وزن و ترکیب بدنتان اقداماتی انجام دهید. بنابراین اگر قصد دارید تا میزان سوخت‌وساز پایه خود را تغییر دهید، گام اول کاهش وزن و افزایش عضله است.

مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۰ نشان داد که ورزش استقامتی به افزایش توده عضلانی بدون چربی بدن، کاهش توده چربی و افزایش میزان سوخت‌وساز پایه کمک می‌کند.

حرف آخر

برای حفظ سلامتتان، آگاهی از میزان سوخت و ساز پایه، میزان فعالیت معمول و میزان کالری که در هر روز برای حفظ وزنتان باید صرف کنید، اهمیت زیادی دارند. چه بخواهید وزن اضافه کنید یا وضع کنونی خود را حفظ کنید و یا وزن کم کنید، محاسبه میزان سوخت و ساز پایه‌تان نقطه شروع خوبی است.

نوشته میزان متابولیسم یا سوخت و ساز پایه (BMR) چیست +فرمول و محاسبه گر BMR اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.