در این مقاله ضمن بررسی انواع، عوامل و عوارض کبد چرب، به تشریح نحوه درمان کبد چرب با جراحی لاغری پرداخته می‌شود.

انواع کبد چرب کدامند؟

به طور کلی دو نوع کبد چرب وجود دارد:

• کبد چرب غیرالکلی
• کبد چرب الکلی

در ادامه به تشریح هر دو نوع و زیرشاخه‌های آن‌ها می‌پردازیم.

 بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD)

 دو نوع کبد چرب غیرالکلی وجود دارند:

 کبد چرب ساده

این بدان معناست که در کبدتان چربی دارید اما ممکن است هیچ التهابی در کبدتان وجود نداشته باشد یا سلول‌های کبدتان آسیب نبینند. این بیماری معمولاً بدتر نمی‌شود و مشکلی برای کبدتان ایجاد نمی‌کند. اکثر افراد مبتلابه بیماری کبد چرب غیرالکلی صرفاً دارای کبد چرب هستند.

 استئاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH)

این بیماری بسیار خطرناک‌تر از بیماری کبد چرب ساده است. استئاتوهپاتیت غیرالکلی به معنای وجود التهاب در کبدتان است. التهاب و آسیب به سلول‌های کبدی‌تان به دلیل ابتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی منجر به مشکلات جدی مانند تصلب بافت‌ها و سیروز می‌شود که گونه‌هایی از زخم کبد و سرطان کبد به شمار می‌روند. در حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلابه بیماری کبد چرب غیرالکلی، به استئاتوهپاتیت غیرالکلی مبتلا هستند.

 بیماری کبد چرب الکلی (ALD)

بیماری کبد چرب الکلی قابل‌پیشگیری است. معمولاً این بیماری با قطع مصرف الکل بهبود پیدا می‌کند. اگر به مصرف نوشیدنی‌های الکلی ادامه دهید، کبد چرب الکلی مشکلات جدی ایجاد می‌کند. این موارد عبارتند از:

• بزرگ شدن کبد: بزرگ شدن کبد همیشه علائم ندارد اما ممکن است در سمت راست بالای شکمتان احساس درد یا ناخوشی داشته باشید.
• هپاتیت الکلی: هپاتیت الکلی به‌منزله تورم در کبد است که باعث تب، تهوع، استفراغ، شکم‌درد و یرقان (رنگ پوست و چشم مایل به زرد) می‌شود.
• سیروز الکلی: سیروز الکلی به معنای انباشت زخم در کبد یا بافت سرطانی است.

سیروز کبدی دارای علائمی مشابه با هپاتیت کبدی به‌اضافه علائم زیر است:

تجمع مایعات زیاد در شکمتان (پزشک آن را استسقاء شکم می‌نامد). فشارخون بالا در کبد. خونریزی در داخل بدن. پریشانی و تغییر در رفتار. بزرگ شدن طحال. نارسایی کبد که می‌تواند مرگبار باشد.

 معمولاً در وهله اول فرد به بیماری کبد چرب الکلی مبتلا می‌شود. این بیماری می‌تواند تشدید شده و به هپاتیت الکلی تبدیل شود. در طول زمان، این بیماری به سیروز الکلی تبدیل می‌شود.

 اگر زیاد الکل مصرف می‌کنید، با پزشکتان صحبت کنید. این مسئله محرمانه باقی می‌ماند و پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا عادت به نوشیدنتان را کنترل کنید تا سلامت بمانید.

 علائم کبد چرب چیست؟

 معمولاً کبد چرب غیرالکلی و کبد چرب الکلی هیچ علامتی ندارد. بعضی از افراد علائمی مانند خستگی یا درد در سمت راست بالای شکم، یعنی جایی که کبد قرار دارد را تجربه می‌کنند. اگر به استئاتوهپاتیت غیرالکلی یا سیروز مبتلا هستید، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:

• شکم متورم
• عروق خونی متورم در زیرپوست
• سینه‌های بزرگ‌تر از حد عادی در مردان
• کف دست قرمز
• رنگ پوست و چشم‌های متمایل به زرد که یرقان نامیده می‌شود

 علل کبد چرب

 علت ابتلا به کبد چرب الکلی مصرف زیاد الکل است. اگر زیاد الکل می‌نوشید و دارای ویژگی‌های زیر هستید، احتمالاً به این بیماری مبتلا می‌شوید:

• چاق باشید
• دچار سوءتغذیه باشید
• اگر به هپاتیت ویروسی مزمن علی‌الخصوص هپاتیت سی مبتلا باشید
• ژن‌هایی داشته باشید که احتمال ابتلای شما به این بیماری را افزایش می‌دهند
• مرد سیاه‌پوست یا اسپانیایی‌تبار باشید
• هر چه سنتان بیشتر باشد احتمال ابتلای شما به این بیماری بیشتر است

 هنوز مشخص نیست که چرا بعضی از افراد مبتلابه کبد چرب غیرالکلی صرفاً بیماری کبد چرب ساده دارند و بعضی دیگر به استئاتوهپاتیت غیرالکلی مبتلا می‌شوند. یکی از این دلایل ژن‌ها هستند. اگر دارای ویژگی‌های زیر باشید، احتمال ابتلا به کبد چرب غیرالکلی یا استئاتوهپاتیت غیرالکلی بیشتر است:

عوامل خطر

• اضافه‌وزن داشته باشید یا چاق باشید
• بدن شما آن‌طور که باید به انسولین واکنش نشان ندهد (که مقاومت به انسولین نامیده می‌شود) یا به دیابت نوع ۲ مبتلا باشید
• دارای سطح بالای تری گلیسیرید یا کلسترول بد (LDL) یا سطح پایین کلسترول خوب (HDL) باشید
• سنتان بالا باشد
• به سندروم تخمدان پلی کیستیک مبتلا باشید
• به وقفه تنفسی در خواب مبتلا باشید
• تیروئیدتان کم‌کار باشد (پزشکان آن را کم‌کاری تیروئید می‌نامند)
• غده هیپوفیزتان کم‌کار باشد (به آن کم‌کاری هیپوفیز گفته می‌شود)
• دچار سوءتغذیه باشید
• به‌سرعت وزن کم کرده باشید
• در معرض مواد شیمیایی و سمی خاصی قرار داشته باشید
• دچار سندروم متابولیک باشید

 سندروم متابولیک ترکیبی از شرایطی است که احتمال ابتلای شما به دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. اگر به سندروم متابولیک مبتلا هستید، احتمالاً دارای ویژگی‌های زیر هستید:

• دور کمر پهن
• تری گلیسیرید یا کلسترول LDL بالا
• کلسترول HDL (خوب) پایین
• فشار‌خون‌ بالا
• قند خون بالا

 همچنین دلایل کمتر متداولی برای ابتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی یا کبد چرب غیرالکلی وجود دارد. این دلایل عبارتند از:

• شرایط پزشکی که بر نحوه ذخیره چربی یا استفاده بدن شما از چربی تأثیر می‌گذارد.
•  ابتلا به هپاتیت سی و دیگر عفونت‌ها
• کاهش وزن سریع
• مصرف بعضی از داروها مانند گلوکوکورتیکوئیدها، متوترکسات (روماترکس، ترکسال)، استروژن مصنوعی، تاموکسیفن (نولوادکس، سولتاموکس)
• برداشتن کیسه صفرا: بعضی از افراد که عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا را انجام می‌دهند بیشتر در معرض ابتلا به کبد چرب غیرالکلی قرار دارند

درمان کبد چرب با جراحی لاغری

بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) به عنوان یک بیماری جدی کبدی شناخته می‌شود. این بیماری از کبد چرب ساده به کبد چرب پیشرفته (NASH) آغاز و به فیبروز، سیروز و در نهایت نارسایی کبدی و نیاز به پیوند کبد منجر می‌شود.

بیماری‌هایی چون NAFLD و NASH با چاقی، سندروم متابولیک و دیابت نوع 2 (T2D) ارتباط نزدیکی دارند. هورمون‌های گوارشی، به‌ویژه گلوکاگون پپتید 1 (GLP-1)، در بروز کبد چرب غیرالکلی نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند. تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب با کاهش وزن، موجب بهبود علائم سندروم متابولیک و دیابت نوع 2 می‌شود. داده‌های اخیر تاثیرات قابل توجهی از جراحی چاقی بر GLP-1 و سایر هورمون‌های گوارشی و همچنین اختلالات مهم متابولیک چربی و التهابی در فیزیوپاتولوژی کبد چرب نشان داده‌اند. بنابراین، جراحی لاغری تغییرات کبدی ناشی از بیماری را در بیماران مبتلا به NAFLD و NASH معکوس می‌کند.

تاثیر جراحی لاغری بر سیروز کبدی

5 درصد از افراد مبتلا به کبد چرب به سیروز مبتلا خواهند شد و نیاز به پیوند کبد دارند. پزشکان برای درمان کبد چرب مصرف مکمل‌های ویتامین E و رژیم غذایی را تجویز می‌کنند. این درمان‌ها در بیماران مبتلا به چاقی تاثیر چندانی ندارند و وضعیت کبد روز به روز وخیم‌تر می‌شود. از این رو جراحی لاغری علاوه بر بهبود سلامتی عمومی و کاهش وزن پایدار، باعث درمان موثر کبد چرب می‌شود.

تاثیر جراحی لاغری بر فیبروز کبدی

در ارتباط با درمان کبد چرب با جراحی لاغری در نظر داشته باشید که چاقی ارتباط مستقیمی با تجمع چربی در کبد دارد. از این رو تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب امری محتمل و اجتناب ناپذیر است. تجمع چربی نه تنها اندازه کبد را بزرگ می‌کند، بلکه مقاومت کبد به انسولین را افزایش داده و به بیماری دیابت منجر می‌شود. با کاهش وزن، چربی کبد نیز کاهش می‌یابد، حساسیت به انسولین بهبود و دیابت کنترل می‌شود. به طور معمول تجمع چربی در کبد به مدت طولانی باعث التهاب مزمن شده و به سلول‌های کبدی آسیب می‌رساند. این عارضه در نهایت به ایجاد بافت اسکار در کبد و فیبروز منجر می‌گردد.

افرادی که به فیبروز مبتلا می‌شوند، به دلیل بروز اختلال در عملکرد کبد و نارسایی کبدی، طول عمر کوتاهی دارند. طبق آمار، جراحی لاغری تا 95 درصد در درمان کبد چرب موثر بوده است. علاوه بر این جراحی چاقی از پیشرفت بافت اسکار در کبد جلوگیری کرده و در 55 درصد از بیماران، فیبروز را معکوس می‌کند. از این رو تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب بسیار مثبت بوده و یک درمان موثر محسوب می‌شود. در نتیجه درمان کبد چرب با جراحی لاغری بسیار محتمل است.

تجمع چربی نه تنها اندازه کبد را بزرگ می‌کند، بلکه مقاومت کبد به انسولین را افزایش داده و به بیماری دیابت منجر می‌شود.

کدام عمل جراحی لاغری برای درمان کبد چرب موثر است؟

NAFLD یک بیماری شایع است که با تجمع چربی در کبد افراد غیر الکلی بروز می‌کند. NAFLD یا کبد چرب غیرالکلی طیف وسیعی از آسیب‌های کبدی، از استئاتوز ساده (چربی کبد) تا التهاب کبد (استئاتوهپاتیت غیرالکلی، NASH) و شرایط حادتر، فیبروز و حتی سیروز را در بر می‌گیرد. چاقی یکی از عوامل بروز NAFLD است و کاهش وزن یک استراتژی درمانی قابل توجه محسوب می‌شود. جراحی لاغری علاوه بر اینکه باعث کاهش وزن به صورت طولانی مدت می‌شود، نتایج امیدوارکننده‌ای در بهبود عارضه کبد چرب به دنبال دارد. عمل جراحی بای‌پس معده و اسلیو معده ( اسلیو گاسترکتومی)، دو نوع از رایج‌ترین روش‌های درمان چاقی هستند. هر دو این عمل‌ها را می‌توان به صورت لاپاراسکوپی از طریق برش‌های کوچک انجام داد. در کلینیک اسلیم بیوتی نیز این جراحی‌ها به روش لاپاراسکوپی انجام می‌شوند.

درمان کبد چرب با عمل بای پس

در عمل بای پس، یک کیسه کوچک در قسمت بالای معده ایجاد می‌شود. این کیسه مستقیما به روده کوچک متصل شده است. از این رو، غذایی که از طریق مری به کیسه وارد می‌شود به روده کوچک هدایت می‌گردد. در واقع با این کار معده دور زده می‌شود، به همین دلیل به آن بای‌پس معده می‌گویند. این عمل از حجم غذای مصرفی می‌کاهد و بر نحوه متابولیسم بدن تاثیر می‌گذارد. در نتیجه باعث کاهش چربی بدن و چربی کبد می‌شود و اینگونه درمان کبد چرب با جراحی بای پس اتفاق می‌افتد.

تاثیر اسلیو بر کبد چرب

در این روش، معده به دو بخش تقسیم و بخش بزرگ‌تر (80 درصد معده) برداشته می‌شود. باقی‌مانده کیسه معده به شکل و اندازه یک موز کوچک است و دیگر قادر به ذخیره بخش‌های زیادی از غذا نیست. این روش نسبت به بای‌پس معده، تاثیر کمتری بر متابولیسم بدن دارد.

تاثیر عمل مینی بای پس بر کبد چرب

عمل مینی بای پس معده یک روش جراحی برای کاهش وزن است که در آن ابعاد معده کاهش یافته و روده کوچک به دو بخش تقسیم می‌شود. این تغییرات باعث می‌شود فرد کالری کمتر و مواد مغذی بیشتری جذب کند. عمل مینی بای پس برای درمان کبد چرب غیر الکلی بسیار موثر است. این بیماری می تواند منجر به التهاب و آسیب کبدی شود. در یک مطالعه که در مجله JAMA منتشر شد، محققان دریافتند که تاثیر عمل مینی بای پس بر کبد چرب به درمان بیش از 85 درصد از افراد مبتلا کمک کرده است.

خطرات زندگی با کبد چرب

همانطور که اشاره شد بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) یکی از شایع‌ترین علل بیماری مزمن کبد در سراسر جهان است. درمان کبد چرب تنها با کم کردن وزن و کاهش مقاومت به انسولین امکانپذیر است. تغییر سبک زندگی درمانی موقتی برای چاقی محسوب می‌شود. این درحالیست که کاهش وزن پایدار تنها با جراحی لاغری حاصل خواهد شد.

در حال حاضر، سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که بیش از 1 میلیارد نفر در سراسر جهان اضافه وزن دارند که حداقل 300 میلیون نفر از آن‌ها دچار چاقی هستند. شیوع بیماری کبد چرب غیرالکلی در افراد چاق مفرط، می‌تواند از 75 تا 100 درصد متغیر باشد. این بیماری را می‌توان یکی از شایع‌ترین انواع بیماری‌های کبدی در سراسر جهان دانست. علاوه بر ایت سندروم متابولیک و مقاومت به انسولین با چاقی مرتبط هستند. در حال حاضر، هیچ راه‌کار غیرتهاجمی تاییدشده‌ای برای تشخیص بیماری کبد چرب پیشرفته یا NASH وجود ندارد. تشخیص این بیماری همچنان بر اساس نمونه‌برداری از کبد (بیوپسی) انجام می‌شود. مشخصه‌ی آن تجمع چربی در کبد، التهاب بخشی از کبد و بزرگ شدن غیرطبیعی سلول‌های کبدی است.

مطالعات انجام شده در باب تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب

در رابطه با درمان کبد چرب با جراحی لاغری، محققان دریافتند که بیماران مبتلا به چاقی و بیماری کبد چرب پیشرفته که تحت عمل جراحی لاغری قرار گرفتند، تا حد زیادی بیماری کبدی آن‌ها بهبود یافته است. از این رو تاثیر جراحی لاغری بر درمان کبد چرب غیر قابل انکار است و تا حد زیادی خطر ابتلا به عوارض بیماری‌های کبدی و بیماری‌های جدی قلبی عروقی را در مقایسه با بیمارانی که جراحی نکرده‌اند، به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

جراحی لاغری با کاهش اندازه معده و تغییر نحوه جذب غذا، میزان کالری دریافتی را کاهش می‌دهد. این امر علاوه بر این که باعث کاهش وزن می‌شود، به بهبود بیماری‌های کبدی کمک می‌کند. کاهش سطح کلسترول و تری گلیسیرید خون از عوارض بیماری کبد چرب هستند که با جراحی لاغری قابل درمان خواهند بود.

بیش از 75 درصد از افراد چاق به بیماری کبد چرب مبتلا هستند. طبق تحقیقات، درمان کبد چرب با جراحی لاغری بسیار محتمل است.

تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب در مقایسه با کاهش وزن با رژیم غذایی و ورزش

تاثیر جراحی لاغری بر کبد چرب به مراتب بیشتر از کاهش وزن با تغییر شیوه زندگی است. ارتباط بین کبد چرب غیرالکلی و چاقی، کاهش وزن را به یک استراتژی درمانی منطقی برای این بیماران تبدیل می‌کند. کاهش وزن، فواید قابل ملاحظه‌ای به همراه دارد، اما اکثر بیماران با رژیم غذایی و ورزش نمی‌توانند به کاهش معناداری در شاخص توده بدنی (BMI) دست یابند. جراحی چاقی تنها روش قابل اعتماد برای کاهش وزن در افراد با چاقی شدید است. از این رو جراحی چاقی معتبرترین راه‌کار برای درمان کبد چرب و عارضه‌های مرتبط به آن است.

جمع بندی

در این مقاله، به بررسی فیزیوپاتولوژی NAFLD و NASH و درمان کبد چرب با جراحی لاغری پرداختیم. همچنین تاثیر جراحی لاغری بر سلامت کبد را مورد بررسی قرار دادیم. بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) به عنوان یک مسئله جدی کبدی شناخته می‌شود که با چاقی و سندروم متابولیک ارتباط دارد. درمان NAFLD با کاهش وزن و کنترل مقاومت به انسولین امکان‌پذیر خواهد بود، اما کاهش وزن پایدار به وسیله رژیم غذایی و ورزش برای بسیاری از بیماران دشوار است.

جراحی چاقی یک راه‌حل موثر برای کاهش وزن به خصوص در افراد با چاقی شدید است. این جراحی نه تنها به بهبود علائم سندروم متابولیک و دیابت کمک می‌کند، آثار امیدوارکننده در بهبود NAFLD در پی دارد. در نهایت، جراحی چاقی به عنوان یک گزینه موثر برای بهبود سلامت عمومی، کاهش وزن و درمان کبد چرب در افراد چاق شناخته می‌شود.

در کلینیک اسلیم بیوتی تمامی جراحی‌های لاغری استاندارد توسط دو پزشک متخصص توانمند (آقای دکتر سعید سینا و آقای دکتر ماهر کردی) که سابقه هزاران جراحی موفق را دارند انجام می‌شود. حضور دو پزشک متخصص و باتجربه در حین عمل درصد موفقیت جراحی‌ها را بسیار بالا برده است.

همچنین شما می‌توانید به کلینیک اسلیم بیوتی در دو شهر کرج و تهران جهت مشاوره رایگان مراجعه نمایید. درضمن پرداخت هزینه جراحی لاغری و جراحی‌های زیبایی در کلینیک اسلیم بیوتی به صورت تمام قسط می‌باشد.

جهت دریافت مشاوره رایگان با شماره ۰۹۰۳۴۲۴۳۹۷۱ و 02191015552 تماس بگیرید.

نوشته درمان کبد چرب با جراحی لاغری و هر آنچه باید در مورد آن بدانید اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

دیابت چیست؟

دیابت یک بیماری مزمن است که در توانایی بدن شما برای کنترل قند خون یا گلوکز اختلال ایجاد می‌کند. دیابت نوع 1 و نوع 2 نتیجه ناتوانی بدن برای استفاده درست از انسولین تولیدشده ‌است. افزایش میزان قند خون درطول زمان باعث آسیب به رگ‌های خونی، اندام‌ها و اعصاب می‌شود.

دیابت چه تاثیری بر روی عوارض ابدومینوپلاستی دارد؟

• التیام زخم: اغلب در بیماران مبتلا به دیابت زخم دیرتر التیام پیدا می‌کند. ممکن است به‌دلیل افزایش سطح قند خون، سلول‌های ترمیم‌کننده زخم به‌طور معمول عمل نکند. این امر منجر به ایجاد مشکلاتی پس ‌از جراحی مانند جدا شدن زخم یا تأخیر در التیام زخم می‌شود.
• خطر عفونت: افزایش سطح قند خون می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کرده و بیماران دیابتی را نسبت ‌به عفونت‌های پس ‌از جراحی آسیب‌پذیرتر سازد.
• گردش خون: گردش خون که اهمیت بسزایی برای بازسازی و ترمیم بافت پس ‌از جراحی دارد تحت تأثیر دیابت قرار می‌گیرد.
• ایجاد جای زخم: افراد مبتلا به دیابت احتمالا زخم‌های غیرعادی دارند یا با احتمال بیشتری دچار کلوئید یا زخم‌های هیپرتروفیک می‌شوند.

ملاحظات پیش ‌از ابدومینوپلاستی برای بیماران مبتلا به دیابت

• کنترل قند خون: بیماران دیابتی باید مطمئن شوند که به‌طور مداوم سطح قند خون خود را کنترل می‌کنند. برای انجام این کار همکاری نزدیک با متخصص غدد اهمیت بسزایی دارد.
• آزمایش پیش ‌از عمل: به‌منظور تعیین آمادگی بیمار دیابتی برای جراحی، قبل ‌از عمل انجام آزمایش‌های کامل‌تر ضرورت دارد.
• بررسی داروها: بررسی کامل همه‌ داروها علی‌الخصوص انسولین و داروهای کاهنده قند خون اهمیت بسزایی دارد. ممکن است در دوره پیش ‌از عمل نیاز باشد دوز داروها تغییر کنند.

ملاحظات پس ‌از جراحی برای بیماران دیابتی

1. پایش دقیق: بیماران دیابتی باید دائماً تغییرات قند خون و هر گونه مشکل پس ‌از جراحی را تحت نظارت قرار دهند.
2. مراقبت از زخم: باید به مراقبت از زخم توجه ویژه‌ای شود از جمله اطمینان از تمیز بودن آن و اقدام سریع در صورت بروز علایم عفونت.
3. تغذیه: تغذیه سالم برای ترمیم زخم اهمیت بسزایی دارد. بیماران دیابتی باید حتماً رژیم غذایی متعادلی داشته باشند که باعث تسریع التیام شود.

آیا عمل ابدومینوپلاستی برای بیماران دیابتی خطرناک است؟

در اینجا به سوال اصلی رسیدیم، ابدومینوپلاستی برای بیماران دیابتی خطر دارد؟ دیابت با افزایش ریسک همراه است اگرچه می‌توان با برنامه‌ریزی درست قبل از عمل ابدومینوپلاستی و مراقبت پس ‌از عمل این خطرات را کاهش داد. آشنایی جراح زبده با نکات ظریف درمان بیماران دیابتی اهمیت زیادی دارد.

پیشنهاد مطالعه

آیا جراحی زیبایی بعد از عمل لاغری ضروریست؟

کاهش وزن زیاد دستاورد بزرگی است و مزایای بی‌شماری دارد، به‌ویژه اینکه سلامت و عزت‌نفستان را افزایش می‌دهد. با این وجود، پوست شل و چین‌های اضافی اطراف شکم، ران‌ها، باسن،...

آیا بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 می‌توناند جراحی تامی تاک انجام دهند؟

بیماران هر دو نوع دیابت می‌توانند تحت عمل ابدومینوپلاستی قرار گیرد اگرچه از لحاظ سلامت شخصی، کنترل دیابت و عوارض بالقوه تفاوت‌هایی وجود دارد. به‌طور خلاصه، درحالی‌که بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 می‌توانند تحت جراحی ابدومینوپلاستی قرار گیرند؛ اما لازم است که پس ‌از مشورت کامل با جراح ابدومینوپلاستی و متخصص دیابت این تصمیم را اتخاذ کنند. آمادگی مناسب، ارزیابی ریسک و مراقبت پس ‌از عمل می‌توانند نتایج را بهینه ساخته و عوارض را به حداقل برسانند.

سطح بهینه‌ قند خون قبل ‌از جراحی چقدر است؟

 HbA1c (معیار کنترل قند خون در طی دو تا سه ماه گذشته) ایده‌آل بیمار باید کم‌تر از 7 درصد باشد اما بسته به سوابق سلامت شخصی ممکن است هدف دقیق متفاوت باشد. بهتر است از تیم پزشکی خود مشاوره بگیرید.

گرچه افراد مبتلا به دیابت در زمان مدنظر قرار دادن ابدومینوپلاستی با چالش‌های خاصی مواجه هستند؛ اما بسیاری از آن‌ها می‌توانند با مراقبت و محافظت مناسب با موفقیت این عمل جراحی را پشت سر بگذارند. برای اطمینان از نتایج مطلوب، همکاری نزدیک با تیم جراحی و پزشکان کنترل دیابت اهمیت بسیار زیادی دارد.

اگر شما مبتلا به دیابت هستید و قصد جراحی ابدومینوپلاستی دارید، توصیه می‌کنیم از متخصصان اسلیم بیوتی مشاوره رایگان دریافت نمایید. جهت دریافت مشاوره از طریق شماره تماس‌های ۰۹۰۳۴۲۴۳۹۷۱ و 02191015552 یا فرم دریافت مشاوره اقدام نمایید.

پیشنهاد مطالعه

انواع جراحی لاغری؛ پرداخت قسطی هزینه جراحی+مشاوره رایگان

انواع جراحی لاغری جراحی چاقی یا به گفته عموم جراحی لاغری یک مداخله جراحی در دستگاه گوارش است. افرادی که دچار چاقی مفرط یا عوارض مرتبط به چاقی شدند برای...

نوشته جراحی ابدومینوپلاستی در بیماران دیابتی ممکن است؟ بررسی نکات و خطرات اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

گزارش‌هایی مبنی‌بر ارتباط جراحی بای‌پس و دئودنال سوئیچ با اسهال وجود دارد؛ درحالی‌که یبوست بعد از جراحی اسلیو و حلقه‌گذاری معده مرتبط دانسته شده‌اند. عوامل متعددی در روال کار روده دخیل هستند.

هرچند شما باید با شرایط جدید سازگار شوید، تشخیص عوارض جانبی جراحی لاغری ازجمله یبوست اهمیت زیادی دارد.

 یبوست چیست؟

یبوست به معنای کم‌تر از سه بار اجابت مزاج در هفته است. معمولاً یبوست با مدفوع سفت شده و گرفتگی معده و گاز معده همراه است. سایر علائم یبوست عبارتند از:

• زور زدن در زمان اجابت مزاج
• نفخ یا افزایش گاز
• دردهای شکمی یا مقعدی
• مدفوع سفت
• دفع ناقص پس از اجابت مزاج

 علت یبوست بعد از عمل جراحی اسلیو معده چیست؟

عوامل زیادی در ابتلا به یبوست بعد از جراحی اسلیو معده دخیل هستند. بعضی از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که یک‌چهارم از افرادی که جراحی لاغری انجام می‌دهند در طی شش ماه پس از عمل دچار یبوست بعد از اسلیو می‌شوند. پیش از انجام عمل، خودِ چاقی به دلیل عادات غذایی و سبک زندگی کم‌تحرک منجر به یبوست می‌شود. باید به مسئله سلامت روده اهمیت داده شود و بیمار باید پیش از تجربه یبوست پس از جراحی لاغری، آموزش ببیند. مهم ترین عوامل یبوست بعد از اسلیو عبارتند از:

 ظرفیت کم‌تر معده عامل یبوست بعد از عمل اسلیو

با جراحی اسلیو معده ظرفیت معده شما به طور قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند که به معنای کاهش چشمگیر دریافت مایعات و مواد غذایی است. پس از جراحی برای مدت زمانی رژیم غذایی مایعات را دنبال می‌کنید و پس از آن به‌تدریج غذاهای نرم مصرف می‌کنید. این مواد غذایی جای زیادی در روده‌تان نمی‌گیرد و نیاز به دفع مواد زائد به طور قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند.

 فیبر

عدم مصرف فیبر کافی پس از جراحی لاغری به دلیل کاهش اندازه وعده‌های غذایی امری کاملاً متداول است. افزون بر این، اگر فیبر مصرف شود؛ اما مایعات کافی مصرف نشود، مشکل یبوست بعد از جراحی لاغری تشدید می‌شود.

فیبر باعث افزایش حجم مدفوع می‌شود. اگر حرکات روده‌ای‌تان کاهش‌یافته است و سعی می‌کنید تا آب کافی مصرف کنید، اضافه‌کردن فیبر شبیه به اضافه‌کردن بار ترافیکی است.

یک فراتحلیل نشان داده است گرچه رژیم غذایی فیبر می‌تواند تعداد دفعات اجابت مزاج بیماران مبتلا به یبوست را افزایش دهد؛ اما غلظت مدفوع یا دیگر علائم یبوست را کاهش نمی‌دهد.

فیبر عامل بسیار مهمی در رژیم غذایی است که نسبت به صرفاً اجابت مزاج مزایای بیشتری دارد. متخصصان تغذیه و پزشکان باید نسبت درست مصرف فیبر به آب دریافتی را به بیماران آموزش دهند.

 کم‌آبی

میزان مایعاتی که می‌توانید هر بار بنوشید به دلیل حجم معده‌تان کاهش پیدا می‌کند. به همین دلیل است که پس از جراحی لاغری کم‌آبی به یک عارضه طولانی‌مدت تبدیل می‌شود.

زمانی که کم‌آبی رخ می‌دهد، روده بزرگ آب بیشتری جذب کرده و مدفوع سفت‌تر می‌شود.

 داروهای بیهوشی

خود داروهای بیهوشی یکی از علل رایج یبوست بعد از اسلیو هستند. داروی بیهوشی باعث فلج شدن روده در طول عمل جراحی می‌شود. داروی بیهوشی باعث می‌شود تا برای مدت کوتاهی انقباضات عضلانی متوقف شوند، همان انقباض‌هایی که غذا را در مجرای روده جابه‌جا می‌کنند. این باعث یبوست بعد از بیهوشی می‌شود.

 مصرف دارو یکی دیگر از دلایل یبوست بعد از اسلیو

داروهای مسکن به‌ویژه داروهایی که باعث منگی می‌شوند از دلایل شناخته‌شده یبوست بعد از عمل لاغری هستند. گروه‌های خاصی از داروها حرکات روده را کند کرده و در نتیجه باعث می‌شوند تا آب مازاد مجدداً از طریق غشای روده جذب شود.

مکمل‌های آهن عامل دیگر یبوست بعد از اسلیو هستند. توصیه می‌شود زمانی که مجبور هستید روزانه دوز زیادی آهن مصرف کنید، برای پیشگیری از وقوع مشکلات روده‌ای درباره مصرف آهن در طول روز با پزشکتان مشورت کنید.

 عدم تحرک و ضعف عضلات شکمی

برخاستن از بستر برای پیشگیری از یبوست و سایر مشکلات جراحی لاغری امری ضروری است. روده بزرگ به فعالیت جسمانی و انقباض عضلانی واکنش نشان می‌دهد.

تعداد زیادی از افرادی که تحت عمل جراحی لاغری قرار می‌گیرند به دلیل سبک زندگی کم‌تحرک، عضلات شکمی ضعیف و نوع رژیم غذایی مستعد ابتلا به یبوست هستند.

 عدم تحمل لاکتوز و حساسیت غذایی

عدم تحمل مواد غذایی از مشکلات بالقوه‌ای است که پس از جراحی لاغری به وجود می‌آید. تغییرات آنزیمی و هورمونی پس از جراحی لاغری منجر به ایجاد مشکلات خاص در تحمل بعضی از گروه‌های غذایی می‌شود.

عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به پروتئین موجود در لبنیات باعث اختلال در حرکات عادی روده می‌شود.

 عوارض یبوست بعد از عمل جراحی چیست؟

پس از جراحی لاغری باید از زور زدن اجتناب شود. پس از جراحی لاغری فتق و انسداد روده از عوامل خطرزا به شمار می‌روند، بنابراین توصیه می‌شود تا برای جلوگیری از این عوارض یبوست بعد از اسلیو از اعمال فشار بیشتر بر روی روده اجتناب کنید.

همچنین یبوست می‌تواند منجر به هموروئید دردناک و سفت شدگی مدفوع شود. لازم است تا به حرکات روده‌تان توجه داشته باشید. باید فوراً هرگونه نگرانی را به اطلاع تیم جراحی لاغری‌تان برسانید.

 درمان یبوست بعد از اسلیو

برای رفع یبوست بعد از عمل جراحی به موارد زیر توجه ویژه داشته باشید:

• فعالیت جسمانی سبک مانند پیاده‌روی
• مصرف آب کافی
• مسهل‌ها
• فیبر
• مصرف ملین تنها در صورت لزوم

برای پیشگیری از یبوست بعد از اسلیو، پس از جراحی لاغری مصرف مسهل توصیه می‌شود. در هنگام قطع مصرف مسهل، باید روزانه فیبر و آب کافی مصرف شود.

بعداً باید تنها در صورت لزوم ملین مصرف کنید چراکه مصرف مکرر آ‌نها به عملکرد روده آسیب می‌زند. ممکن است روده شما به این داروها وابسته شود و دیگر حرکات عادی را از سر نگیرد.

 جلوگیری از یبوست بعد از عمل جراحی اسلیو چگونه ممکن است؟

• نوشیدن مایعات (بخصوص مقدار کافی آب کافی) یکی از مهم‌ترین کارها برای جلوگیری از یبوست بعد از عمل جراحی است.
• برای کار کردن شکم بعد از عمل توصیه می‌شود پس از جراحی لاغری از مصرف کافئین اجتناب کنید. یادتان باشد که مصرف بیش از حد کافئین اثر ادرارآور دارد و ادرار را افزایش می‌دهد. افزایش ادرار می‌تواند علت یبوست بعد از اسلیو باشد اگر چای یا قهوه بعد از عمل اسلیو می‌نوشید، آب بیشتری مصرف کنید.
• فعالیت جسمانی روزانه اهمیت بسزایی دارد. پیاده‌روی باعث افزایش فعالیت روده و همچنین انقباض عضلات شکمی می‌شود. تنها ده تا پانزده دقیقه پیاده‌روی در هر روز یا هر دو روز یک‌بار می‌تواند به طور قابل‌توجهی یبوست را برطرف کرده و به عادی‌سازی حرکات روده کمک کند.
• ممکن است که در خلال کنار آمدن با حرکات روده جدیدتان لازم باشد تا برای مدت کوتاهی مسهل مصرف کنید. مصرف مسهل برای پیشگیری از یبوست بعد از اسلیو باید زیر نظر پزشک باشد.
• مراقب بافت میکروبی روده باشید. حفظ تعادل بافت میکروبی روده ضروری است. در صورت عدم تعادل بافت میکروبی روده، اسهال و یبوست بعد از عمل جراحی اسلیو رخ می‌دهد. بافت میکروبی خوب به جلوگیری از یبوست بعد از عمل کمک می‌کند. ممکن است پس از جراحی مصرف مواد غذاهای سرشار از پروبیوتیک برای اصلاح ریزاندام‌های روده‌ای کافی نباشد، بنابراین حتماً با پزشکتان مشورت کنید تا مطمئن شوید که پروبیوتیک برای شما گزینه مناسبی است.
• از متخصص تغذیه‌تان رژیم غذایی سالم بگیرید. فیبر و آب باید به نسبت درست مصرف شوند تا حرکات روده‌ای درست را تقویت کنند. وجود غذاهای سرشار از فیبر در رژیم غذایی ضروری است و در صورت لزوم مکمل‌های فیبر نیز تجویز می‌شوند.

نوشته علت یبوست بعد از عمل جراحی اسلیو چیست + درمان قطعی✔️ اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

تقریباً از هر سه نفر در جهان، یک نفر چاق است و در میان افراد مبتلابه چاقی مفرط، شیوع دیابت بیش از ۲۵ درصد است. چاقی همچنین ریسک فاکتور مهم ابتلا به آرتروز، بیماری تضعیف‌کننده بدون درمان است. نتیجه پژوهش‌ها حاکی از افزایش چشمگیر احتمال 6/13 ابتلای افراد دارای شاخص توده بدنی بیش از ۳۶ در مقایسه با گروه کنترل به آرتروز زانو است. در این مقاله ضمن بیان تاثیر چاقی به بررسی نقش جراحی لاغری در بهبود آرتروز پرداخته شده است.

آرتروز چیست؟

 آرتروز که معمولاً با عنوان ورم فرسودگی و ساییدگی شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن لایه طبیعی بین مفصل (غضروف) از بین می‌رود. زمانی که این اتفاق رخ می‌دهد، استخوان‌های مفاصل به یکدیگر ساییده می‌شوند و نرمه استخوان جذب‌کننده فشار تقلیل پیدا می‌کند. این سایش منجر به درد، تورم، خشکی، کاهش توان حرکتی و گاهی اوقات منجر به تشکیل خارهای استخوانی می‌شود.

چاقی و آرتروز

چاقی یکی از مهم‌ترین ریسک فاکتورهای قابل‌تغییر ابتلا به آرتروز است. در حال حاضر، جراحی لاغری روش مفیدی برای کاهش وزن چشمگیر در افراد بسیار چاقی است که نسبت به درمان دارویی مقاوم هستند. هرچند، برای ارزیابی نقش جراحی لاغری در بیماران چاق مبتلابه علائم آرتروز هنوز شواهد زیادی وجود ندارد.

در پژوهشی با هدف ارزیابی اثرات ماندگار کاهش وزن قابل‌توجه بر کیفیت زندگی بیماران چاق و دیابتی مبتلابه آرتروز مشخص شد که کاهش وزن افراد مبتلا به آرتروز منجر به کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل لگن و زانو می‌شود.

کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتروز پس از جراحی لاغری بهبود پیدا می‌کند؟

در این پژوهش ۱۵۰ فرد مبتلابه چاقی مورد بررسی قرار گرفتند و به‌طور تصادفی یا تحت درمان دارویی قرار گرفتند (50 نفر) و یا تحت جراحی لاغری قرار گرفتند (۵۰ نفر تحت جراحی برداشتن معده و ۵۰ نفر تحت جراحی بای‌پس Roux-en-Y). در این مطالعه ۶۷ بیمار مبتلابه آرتروز حضور داشتند که ۱۸ نفر تحت درمان دارویی و ۴۹ نفر تحت جراحی قرار گرفتند. به‌منظور ارزیابی کیفیت زندگی، پرسشنامه ای ۳۶ آیتمی در ابتدا به‌صورت تصادفی اجرا شد و سپس یک سال، دو سال و سه سال پس از مداخله نیز مجدداً اجرا شد.

یک سال پس از مداخله، بیمارانی که جراحی لاغری انجام داده بودند به‌طور میانگین 27 کیلوگرم وزن کم کرده بودند. درحالی‌که افرادی که دارو دریافت کرده بودند، 17 کیلوگرم وزن کم کردند. به‌طورکلی، افزایش کیفیت زندگی در گروه جراحی‌شده در مقایسه با گروه درمان دارویی بیشتر بود و یک سال پس از درمان، ۳۶ آیتم تصادفی و سه حوزه دیگر یعنی عملکرد فیزیکی، سلامت عمومی و انرژی / خستگی ازلحاظ آماری به‌طور معناداری افزایش یافتند. پس از سه سال، تنها تفاوت در دامنه سلامت عمومی معنادار باقی ماند.

جراحی لاغری به‌عنوان بخشی از استراتژی درمان آرتروز

جمعیت بیماران مبتلابه آرتروز در حال افزایش است اما دهه‌ها است که درمان اصلاح‌کننده بیماری تغییری نکرده است. آرتروز بر کیفیت زندگی تأثیر منفی دارد. یافته‌های ما حاکی از آن است که جراحی لاغری و کاهش وزن چشمگیر پس‌ازآن تا سه سال پس از عمل به‌طور بالقوه کیفیت سلامت بیماران مبتلابه آرتروز را بهبود می‌بخشد.

این اولین مطالعه کنترل‌شده تصادفی بود که درباره بهبود کیفیت زندگی بیماران چاق و دیابتی مبتلابه آرتروز تا سه سال پس از جراحی چاقی در مقایسه با گروه کنترل که درمان دارویی دریافت کرده‌اند شواهد جالبی نشان داد. این نتایج بر ضرورت تمرکز بر پیشگیری از بیماری از طریق اصلاح عوامل ریسک مربوط به چاقی به‌جای مدیریت علائم تأکید می‌کند.

درمجموع و با توجه به همه این نتایج، به نظر می‌رسد جراحی چاقی در مقایسه با سایر درمان‌های موجود برای آرتروز، یک درمان ریشه‌ای است. مطالعه جاری بر مزایای کاهش وزن تأکید می‌کند که برای زیرمجموعه‌ای از افراد مبتلابه این بیماری نتایج امیدوارکننده‌ای دارد. می‌توان جراحی لاغری با کاهش وزن چشمگیر که منجر به کاهش علائم آرتروز در بیمار می‌شود را به‌عنوان بخشی از یک استراتژی جامع مدیریت وزن در نظر گرفت. هرچند، برای توضیح سازوکار زمینه‌ای و تعیین نقش جراحی لاغری در این جمعیت از بیماران، به انجام پژوهش‌های بیشتری نیاز است.

کاهش وزن چطور به بهبود آرتروز زانویتان کمک می‌کند؟

آیا به دنبال راهی به‌جز مصرف قرص برای کاهش مشکل آرتروز زانویتان هستید؟ راه‌حل لاغر شدن و تناسب اندام است. اگر اضافه‌وزن دارید، می‌توانید با کاهش چند کیلو وزن، دردتان را کاهش دهید. زمانی که لاغرتر هستید، فشار کمتری بر مفاصلتان وارد می‌شود، التهاب کاهش پیدا می‌کند و بهتر می‌توانید حرکت کنید.

حتی اگر اکنون به آرتروز زانو مبتلا نشده‌اید، اگر وزنتان را کنترل کنید می‌توانید خطر ابتلا به آرتروز زانو را کاهش دهید. جراحی لاغری نیز یکی از راه های لاغری و بنابراین بهبود آرتروز است.

 چرا وزن در درمان آرتروز مهم است؟

زمانی که راه می‌روید، مفاصل شما به یکدیگر برخورد می‌کنند. به ازای هر یک‌قدم، فشاری ۳ تا ۶ برابر وزنتان به‌ زانویتان وارد می‌شود. آیا می دانید مجموع فشار واردشده چقدر است؟ حتی 5 کیلوگرم اضافه‌وزن فشاری برابر با 7 تا 14 کیلوگرم به زانویتان وارد می‌کند.

اگر در هرروز فقط یک‌قدم بردارید این فشار مشکل بزرگی محسوب نمی‌شود؛ اما شما احتمالاً هزاران قدم برمی‌دارید که به معنای اعمال فشار زیاد بر روی زانوهایتان است. هرچه وزنتان بیشتر باشد، فشار واردشده بیشتر است. نتیجه آن در طولانی‌مدت خشکی، ورم و درد عضلات است.

هنگامی‌که چند کیلوگرم اضافه‌وزن دارید، سرعت نابودی غضروف زانویتان افزایش پیدا می‌کند. غضروف زانو چیزی است که بین استخوان‌هایتان یک‌لایه میانی ایجاد می‌کند. اگر به حد کافی از این لایه میانی نداشته باشید، استخوان‌های شما شروع به سایش بر روی یکدیگر می‌کنند و این امر منجر به تحریک، درد و تورم می‌شود.

زمانی که چند پوند وزن کم می‌کنید روند آرتروز معکوس نمی‌شود و یا غضروف جدیدی در بدنتان ساخته نمی‌شود اما می‌تواند علائم را کاهش دهد، نحوه حرکت شما را بهبود بخشد و از آسیب بیشتر به مفاصلتان جلوگیری کند.

برای بهبود آرتروز چقدر وزن کم کنم؟

 حتی تغییرات جزئی در وزنتان تفاوت زیادی ایجاد می‌کند. اگر فقط یک کیلوگرم وزن کم کنید، ۴ کیلوگرم فشار از روی زانوهایتان کم می‌شود. اگر 10 کیلوگرم وزن کم کنید، 40 کیلوگرم فشار کاهش پیدا می‌کند.

می‌توانید رژیم بگیرید، ورزش کنید یا ترکیبی از هر دو را امتحان کنید. اگر اضافه‌وزن زیاد یا مشکلات دیگری دارید، درباره گزینه‌های دیگر مانند رژیم‌های غذایی کم‌کالری، جراحی لاغری برداشتن معده یا داروهای کاهش وزن با پزشکتان مشورت کنید. نکته قابل توجه در درمان آرتروز با جراحی لاغری این است که باید به شاخص توده بدنی خود و اینکه شما کاندید مناسبی برای جراحی لاغری هستید را در نظر بگیرید.

هرچه وزن بیشتری کم کنید بهتر است. اگر اضافه‌وزن دارید، متخصصین پیشنهاد می‌کنند که ۱۰ درصد از وزن کنونی‌تان را کاهش دهید. در یک پژوهش مشخص شد افرادی که حداقل ۱۰ درصد از وزن خود را کم کرده‌اند نسبت به افرادی که وزن کمتری کم کرده‌اند، کمتر دچار درد و التهاب می‌شوند. هدف کاهش وزن ۱۰ درصدی را برای خود تعیین کنید؛ مثلاً اگر اکنون وزنتان 90 کیلوگرم است سعی کنید تا 9 کیلوگرم وزن کم کنید. کاهش وزن یک تا دو کیلوگرم در هر هفته را هدف قرار دهید.

نوشته درمان آرتروز زانو با جراحی لاغری اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

عمل لاپاراسکوپی یا لاپاروسکوپی (Laparoscopy) نوعی عمل جراحی است که جراح را قادر می‌سازد تا بدون ایجاد برش‌های بزرگ در پوست، به داخل شکم و لگن دسترسی پیدا کند. عمل جراحی لاپاراسکوپی به‌عنوان جراحی سطحی یا جراحی غیرتهاجمی نیز شناخته می‌شود. در این مقاله پس از تشریح اینکه لاپاراسکوپی چیست وچگونه انجام میشود، می‌خوانید که فلوشیپ لاپاراسکوپی کیست؟

در طول عمل لاپاروسکوپی از ایجاد برش‌های بزرگ اجتناب می‌شود زیرا جراح لاپاراسکوپی از ابزاری بانام لاپاراسکوپ استفاده می‌کند. لاپاراسکوپ لوله باریک مجهز به منبع نور و دوربین است که تصاویر را از داخل شکم یا لگن به مانیتور منتقل می‌کند.

برخی از مزایای لاپاراسکوپی نسبت به جراحی باز عبارتند از:

• بستری کوتاه‌مدت در بیمارستان و بهبودی سریع‌تر.
• درد و خونریزی کمتر پس از جراحی.
• ایجاد جای زخم کمتر.

کاربرد لاپاراسکوپی چیست؟

معمولاً از این روش  برای کمک به تشخیص طیف گسترده‌ای از بیماری‌های درون شکم یا لگن استفاده می‌شود. همچنین، می‌توان برای انجام عمل‌های جراحی مانند برداشتن عضو آسیب‌دیده یا عضو بیمار یا بافت‌برداری برای آزمایش‌های بیشتر (بیوپسی) از جراحی لاپاراسکوپی استفاده کرد. در کلینیک اسلیم بیوتی، برای بسیاری از موارد مانند انواع جراحی لاغری و برخی جراحی‌های درمانی از روش لاپاراسکوپی استفاده می‌شود.

عمدتاً در موارد زیر از لاپاراسکوپی استفاده می‌شود:

• تشخیص امراض زنانه – بررسی و درمان شرایط اثرگذار بر دستگاه تولیدمثل زنان.
• بررسی معده و روده و بیماری‌های آنها – بررسی و درمان شرایط اثرگذار بر دستگاه گوارش.
• بررسی بیماری‌های مربوط به دستگاه ادراری و تناسلی – بررسی و درمان شرایط اثرگذار بر دستگاه ادراری.

عمل لاپاراسکوپی چگونه انجام می‌شود؟

عمل لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود بنابراین در طول عمل هیچ دردی احساس نمی‌شود.

در طول عمل، متخصص لاپاراسکوپی یک یا چند برش کوچک بر روی شکم ایجاد می‌کند. این برش‌ها جراح را قادر می‌سازند تا لاپاراسکوپ، ابزار جراحی کوچک و لوله‌ای برای پمپاژ گاز به داخل شکم را وارد بدن کند. این لوله به جراح کمک می‌کند تا دید واضح‌تری پیدا کند و راحت‌تر عمل را انجام دهد.

پس از عمل، گاز از شکم فرد تخلیه می‌شود، زخم‌ها با بخیه بسته می‌شوند و بر روی زخم‌ها پانسمان گذاشته می‌شود. اغلب بیمار می‌تواند در همان روز انجام جراحی لاپاراسکوپی به خانه بازگردد، اگرچه ممکن است لازم باشد یک‌شب در بیمارستان بستری شود.

عوارض عمل لاپاراسکوپی چیست؟ آیا این روش ایمن است؟

عوارض جزئی

بر اساس نتایج تحقیقات، از هر ۱۰۰ مورد جراحی لاپاراسکوپی، ۱ یا ۲ مورد دچار عوارض جزئی می‌شوند، این عوارض عبارتند از:

• عفونت
• خونریزی و کبودی خفیف در پیرامون محل برش
• حالت تهوع و استفراغ

عوارض جدی

برآورد شده است که از هر هزار مورد لاپاراسکوپی، یک مورد دچار عوارض جدی می‌شود. این عوارض جدی عبارتند از:

• آسیب به عضو مانند روده یا مثانه که منجر به ازکارافتادگی عملکرد عضو می‌شود.
• آسیب به شریان اصلی
• عوارض ناشی از استفاده از گاز دی‌اکسید کربن در طول جراحی لاپاراسکوپی مانند ورود حباب‌های گاز به رگ‌ها یا شریان‌ها.
• واکنش آلرژیک جدی به بیهوشی در عمل لاپاراسکوپی (بیهوشی عمومی).
• ایجاد لخته خون در رگ معمولاً یکی از پاها (ترومبوز وریدی عمقی) که باعث مسدود شدن جریان خون یکی از رگ‌های خونی در ریه می‌شود (آمبولی ریه)

اغلب برای درمان این عوارض جدی به عمل جراحی دیگری نیاز است.

چه زمانی از لاپاراسکوپی استفاده می‌شود؟

عمدتا کاربرد لاپاروسکوپی برای تشخیص یا درمان تعداد زیادی از بیماری‌ها است. فلوشیپ لاپاراسکوپی در طول عمل، ابزار و ادوات کوچک جراحی از طریق شکاف‌های کوچک وارد بدن می‌کند. به این صورت جراح متخصص لاپاراسکوپی می‌تواند جراحی را انجام دهد.

لاپاراسکوپی تشخیصی

می‌توان با استفاده از روش‌های غیرتهاجمی مانند سونوگرافی، تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (سی‌تی‌اسکن) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام‌آرآی) بیماری‌ها را تشخیص داد. هرچند، گاهی اوقات تنها راه برای تأیید تشخیص، بررسی مستقیم بخش آسیب‌دیده بدن با استفاده از لاپاراسکوپ است.

اکنون عموماً برای تشخیص بیماری‌های مختلف و بررسی علائم خاص روش لاپاراسکوپی انجام می‌شود. برای مثال، از لاپاروسکوپی برای موارد زیر استفاده می‌شود:

• بیماری‌های التهابی لگن (PID) – عفونت باکتریایی دستگاه تناسلی فوقانی زنان ازجمله رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها
• اندومتریوزیس – که در آن بخش کوچکی از پوشش رحم (غشای داخلی رحم) در خارج از رحم رشد می‌کند.
• حاملگی خارج از رحم – بارداری در خارج از رحم
• کیست تخمدان – کیسه‌های پر از مایع که روی تخمدان زنان رشد می‌کنند.
• فیبرم – تومورهای غیر سرطانی که در داخل یا پیرامون رحم رشد می‌کنند.
• ناباروری زنان
• عدم نزول بیضه – شرایط رایج در کودکان که در آن نوزاد پسر بدون یک یا هر دو بیضه در درون کیسه بیضه متولد می‌شود.
• آپاندیسیت – تورم دردناک آپاندیس (کیسه کوچک متصل به روده بزرگ)
• درد لگنی و درد شکمی غیرقابل توضیح

همچنین برای تشخیص انواع خاص سرطان می‌توان از لاپاروسکوپی استفاده کرد. برای نمونه‌برداری از بافت سرطانی مشکوک، لاپاروسکوپی انجام می‌شود، بنابراین می‌توان بافت سرطانی را به آزمایشگاه فرستاد. به این روش بیوپسی نیز گفته می‌شود.

سرطان‌هایی که با لاپاراسکوپی تشخیص داده می‌شوند عبارتند از:

• سرطان کبد
• سرطان پانکراس
• سرطان تخمدان
• سرطان مجرای صفراوی
• سرطان کیسه صفرا

استفاده از لاپاراسکوپی برای درمان بیماری

می‌توان برای درمان تعدادی از بیماری‌های مختلف از جراحی لاپاراسکوپی استفاده کرد، این موارد عبارتند از:

• انجام جراحی لاغری
• برداشتن آپاندیس ملتهب – در شرایط تورم آپاندیس که خطر ترکیدن آپاندیس زیاد است.
• ترمیم فتق‌ها – مانند فتق‌های موجود در کشاله ران
• برداشتن بخشی از روده – برای درمان بیماری‌های گوارشی مانند بیماری کرون (التهاب مزمن بخش زیرین روده) یا دیورتیکول که با دارو قابل‌درمان نیست.
• ترمیم زخم معده در حال خونریزی یا در حال گسترش
• برداشتن کیسه صفرا –برای درمان سنگ کیسه صفرا
• درمان حاملگی خارج از رحم – معمولاً برای جلوگیری از آسیب به لوله‌های فالوپ خارج کردن جنین ضروری است.
• برداشتن تمام یا قسمتی از اندام مبتلابه سرطان – مانند تخمدان، پروستات، کبد، روده بزرگ، کلیه یا مثانه
• خارج کردن فیبرم
• برداشتن رحم (زهدان‌برداری) – گاهی اوقات برای درمان بیماری التهابی لگن (PID)، اندومتریوزیس، پریودهای سخت یا پریودهای دردناک از لاپاراسکوپی استفاده می‌شود.

مراحل لاپاراسکوپی

نوع بیهوشی در عمل لاپاراسکوپی بیهوشی عمومی است، بنابراین در طول عمل بی‌هوش خواهید بود و هیچ‌چیزی از آن به یاد نمی‌آورید. غالباً می‌توانید در همان روز لاپاروسکوپی به خانه بازگردید.

آماده‌سازی برای لاپاروسکوپی

معمولاً با توجه به نوع عمل لاپاروسکوپی که انجام خواهد شد، از شما خواسته می‌شود 6 تا 12 ساعت پیش از عمل هیچ‌چیزی نخورید و ننوشید.

اگر داروهای رقیق‌کننده خون (داروی ضد انعقاد خون) مانند آسپرین یا وارفارین مصرف می‌کنید، از شما خواسته می‌شود چند روز پیش از عمل مصرف آنها را قطع کنید. هدف از این کار جلوگیری از خونریزی بیش‌ازحد در طول عمل است.

اگر سیگار می‌کشید، ترک سیگار قبل  از جراحی توصیه می‌شود. این امر بدان دلیل است که استعمال دخانیات بهبودی پس از جراحی را به تأخیر می‌اندازد و خطر بروز عوارضی مانند عفونت را افزایش می‌دهد.

تعداد زیادی از افراد در روز عمل یا روز بعد از عمل از بیمارستان مرخص می‌شوند. پیش از عمل، ترتیبی دهید تا شخصی شما را به خانه برساند زیرا به شما توصیه می‌شود حداقل 24 ساعت پس از عمل رانندگی نکنید.

عمل جراحی لاپاراسکوپی

در طول لاپاروسکوپی فلوشیپ لاپاراسکوپی در نزدیکی نافتان یک برش کوچک حدود 1 تا 1 و نیم سانتی‌متریایجاد می‌کند.

لوله‌ای وارد قسمت شکافته شده می‌شود و با استفاده از یک لوله گاز دی‌اکسید کربن پمپاژ می‌شود تا شکمتان باد کند. باد کردن شکمتان جراح را قادر می‌سازد تا اندام‌های شما را با وضوح بیشتری ببیند و به جراح فضای بیشتری برای کار می‌دهد. سپس لاپاراسکوپ از طریق این لوله وارد بدنتان می‌شود. لاپاراسکوپ تصاویر را بر روی مانیتور اتاق عمل نشان می‌دهد و جراح به‌وضوح کل ناحیه عمل را مشاهده می‌کند.

اگر لاپاراسکوپی برای درمان مانند برداشتن آپاندیس انجام شود، برش‌های بیشتری در شکم شما ایجاد می‌شود. می‌توان ادوات جراحی کوچک را از طریق این برش‌ها وارد بدنتان کرد و جراح با استفاده از تصاویر ارسالی لاپاراسکوپ ابزار جراحی را در محل مناسب قرار می‌دهد. پس‌ازاینکه ابزار در محل مناسب قرار گرفتند، می‌توان از آنها برای درمان استفاده کرد.

پس از عمل، دی‌اکسید کربن موجود در شکمتان تخلیه می‌شود، برش‌ها با بخیه دوخته می‌شوند و بر روی آن پانسمان گذاشته می‌شود.

هنگامی‌که برای تشخیص بیماری از لاپاروسکوپی استفاده می‌شود، معمولاً عمل 30 تا 60 دقیقه طول می‌کشد. اگر جراح برای درمان بیماری لاپاروسکوپی انجام دهد، بسته به نوع جراحی، عمل بیشتر طول خواهد کشید.

دوره نقاهت لاپاراسکوپی

بعد از لاپاروسکوپی ممکن است در حین دوره نقاهت به دلیل اثرات داروی بیهوشی در عمل لاپاراسکوپی دچار احساس گیجی و منگی شوید. بعضی دچار حالت تهوع یا استفراغ می‌شوند. همه این‌ها عوارض جانبی متداول بیهوشی هستند و سریعاً التیام می‌یابند.

تا زمانی که کاملاً هشیار شوید و بتوانید غذا بخورید، بنوشید و ادرار کنید، چند ساعت زیر نظر پرستار خواهید بود.

قبل از ترک بیمارستان درباره نحوه تمیز کردن زخم‌ها، تاریخ معاینه بعدی یا کشیدن بخیه‌هایتان اطلاعاتی به شما داده می‌شود (اگرچه اغلب از بخیه‌های جذبی استفاده می‌شود).

احتمالاً تا چند روز پس از عمل لاپاراسکوپی در جای زخم‌ها کمی احساس درد و ناراحتی خواهید داشت. همچنین اگر از لوله تنفسی استفاده کرده باشید، گلودرد خواهید داشت. برای تسکین درد داروی مسکن برایتان تجویز می‌شود.

بعد از عمل بخشی از گازهای مورداستفاده برای باد کردن شکم در داخل شکمتان باقی می‌ماند که منجر به موارد زیر می‌شود:

• نفخ
• انقباض عضلانی
• درد شانه زیرا گاز باعث تحریک دیافراگمتان (عضله مورداستفاده برای تنفس) می‌شود که به‌نوبه خود پایانه‌های عصبی شانه‌تان را تحریک می‌کند.
• این علائم نگران‌کننده نیستند و یک یا چند روز بعد، زمانی که بدنتان گاز باقی‌مانده را جذب کند، برطرف می‌شوند.

احتمالاً در روز‌ها یا هفته‌های پس از عمل، نسبت به معمول احساس خستگی بیشتری خواهید داشت زیرا بدنتان برای بهبودی انرژی زیادی مصرف می‌کند. چرت منظم می‌تواند اثربخش باشد.

مدت دوره نقاهت

طول دوره نقاهت لاپاراسکوپی برای هر شخصی متفاوت است. طول دوره نقاهت به عواملی مانند دلیل انجام عمل (آیا عمل برای تشخیص بیماری انجام‌شده است یا برای درمان بیماری)، سلامت عمومی و همچنین بروز هرگونه عارضه بستگی خواهد داشت.

 اگر برای لاپاروسکوپی تشخیصی انجام داده‌اید احتمالاً می‌توانید ظرف پنج روز فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید. پس از انجام لاپاروسکوپی برای درمان بیماری، طول دوره نقاهت به زمان لازم برای درمان بستگی دارد. بعد از یک جراحی سبک مانند برداشتن آپاندیس، می‌توانید ظرف سه هفته فعالیت‌های عادی‌تان را از سر بگیرید. پس از جراحی سنگین مانند برداشتن تخمدان یا کلیه به دلیل سرطان، معمولاً دوره نقاهت ۱۲ هفته طول می‌کشد.

فلوشیپ لاپاراسکوپی و تیم جراحی درباره زمانی که می‌توانید فعالیت‌های عادی را از سر بگیرید، اطلاعات بیشتری به شما ارائه خواهند داد.

مراقبت های پزشکی

معمولاً توصیه می‌شود در طول ۲۴ ساعت اول پس از جراحی، شخصی در کنارتان حضورداشته باشد چون ممکن است علائمی داشته باشید که حاکی از وجود مشکل هستند، این علائم عبارتند از:

• تب ۳۸ درجه یا بالاتر
• لرز
• استفراغ مداوم یا استفراغ شدید
• افزایش درد شکمی
• سرخی، درد، تورم، خونریزی یا ترشح زخمتان
• ترشحات غیرعادی واژنی یا خونریزی واژن
• درد و تورم در یکی از پاهایتان
• احساس سوزش یا تیر کشیدن در زمان ادرار

 اگر در طول دوره نقاهت هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید با بیمارستانی که در آن جراحی شدید تماس بگیرید.

لاپاراسکوپی با کمک روبات

یکی از تحولات نسبتاً جدید در لاپاروسکوپی، استفاده از روبات‌ها برای کمک به انجام جراحی است. به این روش لاپاروسکوپی با کمک روبات گفته می‌شود. در طول لاپاروسکوپی با کمک روبات، جراح از کنسول واقع در اتاق عمل برای انجام جراحی و کنترل بازوهای روباتیک استفاده می‌کند. دوربین مخصوص و تجهیزات جراحی به بازوهای روباتیک متصل هستند.

 سامانه روباتیک امکان دید سه‌بعدی بزرگنمایی شده را فراهم می‌سازد و حیطه حرکتی ابزارهای جراحی در داخل بدنتان را افزایش می‌دهد.

 لاپاروسکوپی با روبات، جراحان را قادر می‌سازد تا عمل‌های پیچیده را با دقت بیشتر و با ایجاد برش‌های کمتر انجام دهند. در سال‌های اخیر، در بریتانیا استفاده از لاپاروسکوپی به کمک روبات افزایش‌یافته است. عمدتاً برای جراحی پروستات از لاپاروسکوپی با روبات استفاده می‌شود.

 شواهد نشان می‌دهند لاپاروسکوپی با روبات نسبت به لاپاروسکوپی معمولی و جراحی باز عوارض کمتر و همچنین دوره نقاهت کوتاه‌تری دارد.

فلوشیپ چیست؟

معنی فلوشیپ (fellowship) در لغت “کمک هزینه تحصیلی” بوده و به دوره‌های تخصصی در علوم پزشکی گفته می‌شود. بنابراین فلوشیپ دوره تحصیلی تکمیلی علوم پزشکی است که دانشجویان رشته پزشکی و دندانپزشکی بعد از فارغ التحصیلی و گرفتن مدرک می‌توانند آن را بگذرانند. مدت دوره فلوشیپ نهایتا 2 سال بوده و یک پزشک متخصص یا عمومی با سپری کردن آن ضمن تقویت رزومه تحقیقاتی و عملی، مهارت خود را افزایش می‌دهند.

فلوشیپ لاپاراسکوپی کیست؟

فلوشیپ لاپاراسکوپی یک پزشک است که مراحل پزشکی عمومی یا تخصصی جراحی لاپاراسکوپی  و سپس فلوشیپ لاپاراسکوپی را گذرانده است. بنابراین یک پزشک دارای مدرک فلوشیپ لاپاراسکوپی پیشرفته، توانایی کامل انجام جراحی درون بین با بیشترین موفقیت و کمترین عوارض را داراست.

نوشته عمل لاپاراسکوپی چیست؟ فلوشیپ لاپاراسکوپی کیست؟ اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

علت سندرم دامپینگ بعد از جراحی لاغری چیست؟

علت سندروم دامپینگ زودرس توده غذایی است که در اولین مرحله هضم غذا در روده کوچکتان تخلیه می‌شود. این توده غذا بیش از حد برای روده غلیظ است و باعث آزادسازی هورمون‌های روده می‌شود. بدن شما با انتقال مایع در حال گردش در جریان خونتان به درون روده واکنش نشان می‌دهد. در نتیجه، روده شما پرتر می‌شود و نفخ می‌کند. معمولاً ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد اسهال رخ می‌دهد. علاوه بر این، روده شما مواد خاصی منتشر می‌کند که بر ضربان قلب و فشارخونتان تأثیر می‌گذارد و عامل تعداد زیادی از علائم دامپینگ زودرس است. این امر منجر به منگی یا حتی غش می‌شود.

کاهش میزان قند خون (کاهش واکنشی قند خون (هیپوگلیسمی واکنشی)) دلیل وقوع دامپینگ دیررس است. هیپوگلیسمی واکنشی به معنای قند خون پایین است که یک تا سه ساعت پس از افزایش بسیار زیاد انسولین رخ می‌دهد. اگر وعده غذایی‌تان سرشار از نشاسته و قند باشد، احتمال ابتلای شما به سندروم دامپینگ بیشتر است. منظور از قند هم فروکتوز و هم قند خوراکی (ساکاروز) است. انسولین تا سطح زیادی افزایش‌یافته و سپس قند خونتان را تا سطح بسیار زیادی کاهش می‌دهد.

چه کسانی در معرض خطر آن قرار دارند؟

تقریباً نیمی از افرادی که به هر دلیلی بخشی از معده آنها برداشته شده است دچار سندروم دامپینگ می‌شوند.

آیا سندروم دامپینگ خطرناک است؟

اگر سندروم دامپینگ به ناگاه سراغ شما بیاید، شرایط بسیار ترسناک می‌شود. اما خبر خوب این است که این عارضه به‌هیچ‌وجه جانتان را تهدید نمی‌کند. تعداد زیادی از بیماران می‌توانند مواد غذایی یا رفتارهایی که احتمال ابتلا به سندرم دامپینگ را افزایش می‌دهد – مانند پرخوری، غذا خوردن سریع، نوشیدن مایعات همراه با وعده‌های غذایی و خوردن غذاهای بسیار چرب یا بسیار شیرین – را شناسایی کرده و از آنها اجتناب کنند.

اگر فکر می‌کنید دچار سندروم دامپینگ هستید، توصیه می‌کنیم علائمتان را با تیم مراقبت جراحی لاغری‌تان در میان بگذارید. احتمال کمی دارد که این علائم حاکی از مشکل مهمی باشند اما ما می‌خواهیم مطمئن شویم که روند کاهش وزنتان بدون دردسر ادامه پیدا می‌کند.

علائم سندروم دامپینگ چیست؟

بیشتر افراد مبتلا به این بیماری، سندروم دامپینگ زودرس دارند. از جمله علائم این نوع عبارتند از:

• نفخ
• تعریق
• درد یا گرفتگی شکم
• حالت تهوع
• برافروختگی چهره
• صدای قاروقور معده
• تمایل به درازکشیدن پس از صرف غذا
• تپش قلب و ضربان قلب سریع
• سرگیجه یا احساس ضعف
• اسهال
• احساس پُری پس از صرف یک لقمه کوچک

از هر چهار نفر، یک نفر دارای علائم سندروم دامپینگ دیررس است. این علائم عبارتند از:

• تپش قلب
• تعریق
• برافروختگی
• گیجی
• خستگی
• پرخاشگری
• لرزش
• ضعف

نحوه تشخیص سندروم دامپینگ

تیم مراقبت و درمان شما بر اساس علائم و زمان وقوع سندروم دامپینگ، نوع آن را تشخیص می‌دهند. به پزشکتان بگویید که کدام مواد غذایی و مایعات منجر به بروز علائم می‌شوند. همچنین شاید لازم باشد تا آزمایش تحمل گلوکز یا تست تنفس هیدروژن بدهید تا پزشکتان بتواند نوع سندرومتان را تشخیص دهد.

درمان سندروم دامپینگ چگونه است؟

درمان اصلی سندروم دامپینگ تغییر رژیم غذایی‌تان است. این موارد عبارتند از:

• حداقل تا ۳۰ دقیقه پس از صرف غذا مایعات ننوشید.
• کالری مصرفی روزانه خود را به شش وعده غذایی کوچک تقسیم کنید.
• پس از صرف غذا سی دقیقه دراز بکشید تا علائم را کنترل کنید.
• کربوهیدرات‌های پیچیده مانند غلات کامل را انتخاب کنید.
• از مصرف مواد غذایی حاوی کربوهیدرات ساده مانند مواد غذایی تهیه شده با آرد سفید یا شکر اجتناب کنید.
• به وعده‌های غذایی‌تان پروتئین و چربی بیشتری اضافه کنید.
• اگر مصرف مواد لبنی اذیتتان می‌کند، آنها را مصرف نکنید. راهکار دیگر این است که با افزایش غلظت مواد غذایی‌تان، روند تخلیه معده را آهسته‌تر سازید. پزشک شما افزودن ۱۵ گرم صمغ گوار یا ژلاتین گیاهی به هر وعده غذایی را توصیه می‌کند اما تعداد زیادی از مردم تحمل این افزودنی‌ها در مواد غذایی‌شان را ندارند.
• اگر تغییر رژیم غذایی جواب نمی‌دهد، پزشکتان داروهای آهسته رهِش تجویز می‌کند. در موارد نادر، ممکن است این داروها کمی سودمند باشند، اما اغلب نتیجه نمی‌دهند. در موارد سندروم دامپینگ حاد، ممکن است پزشکتان تغذیه لوله‌ای یا انجام جراحی اصلاحی را توصیه کند.
• چون سندرم دامپینگ می‌تواند محدودیت در مصرف مواد غذایی ایجاد کند؛ به محض مشاهده اولین علائم با پزشکتان مشورت نمایید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر هر یک از موارد زیر در مورد شما صادق است با پزشکتان تماس بگیرید:

• علائم و نشانه‌هایی دارید که ممکن است به دلیل سندروم دامپینگ باشد حتی اگر عمل جراحی انجام نداده‌اید.
• تغییر در رژیم غذایی به‌هیچ‌وجه علائم را کاهش نمی‌دهد.
• به دلیل سندروم دامپینگ وزن زیادی کم کرده‌اید.
• ممکن است پزشکتان شما را به متخصص تغذیه ارجاع دهد تا برای ایجاد برنامه غذایی به شما کمک کند.

دامپینگ زودرس در مقابل دامپینگ دیررس

در واقع دو نوع سندرم دامپینگ وجود دارند که هر یک از آنها نتیجه واکنش‌های بدنتان پس از مصرف وعده غذایی است. سندروم دامپینگ به دو گروه دامپینگ زودرس و دامپینگ دیررس طبقه‌بندی می‌شود و هر یک از آنها در یک مرحله خاص هضم غذایتان رخ می‌دهند. ممکن است بعضی از بیماران هم دامپینگ زودرس و هم دامپینگ دیررس را تجربه کنند اما اغلب می‌بینیم که بیماران به یکی از این دو نوع دامپینگ مبتلا هستند.

• سندروم دامپینگ زودرس معمولا ۱۰ تا ۳۰ دقیقه پس از صرف غذا رخ می‌دهد. در این حالت، غذا از معده می‌گذرد و وارد روده کوچک می‌شود و به دنبال آن مایعات با سرعت از معده خارج می‌شوند. در دامپینگ زودرس دچار گرفتگی شکم، نفخ، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، سرگیجه یا عرق سرد می‌شوید.
• دامپینگ دیررس دو تا سه ساعت پس از صرف وعده غذایی رخ می‌دهد. ممکن است دچار افت قند خون، عرق سرد، سرگیجه، ضعف یا ضربان قلب نامنظم شوید. این امر در نتیجه ورود سریع قند به مسیر گوارشی رخ می‌دهد. واکنش بدن شما تولید انسولین است و در نتیجه قند خونتان سریعاً کاهش پیدا می‌کند.

جلوگیری از سندروم دامپینگ

قانونی که به همه افرادی که جراحی لاغری انجام داده‌اند توصیه می‌کنیم این است که همراه با وعده‌های غذایی‌شان هیچ چیزی ننوشند. یکی از دلایل این امر کاهش سرعت تخلیه محتویات معده است. تخلیه سریع یکی از مهم‌ترین علل سندروم دامپینگ است؛ بنابراین بهتر است تا ۴۵ دقیقه قبل و بعد از صرف غذا از نوشیدن مایعات اجتناب کنید.

نکته دیگر که در اجتناب از دامپینگ به شما کمک می‌کند این است که در وعده‌های غذایی یا میان وعده‌هایتان پروتئین بگنجانید. متعادل‌سازی جذب کربوهیدرات با پروتئین، از افزایش قند خون که باعث کاهش ناگهانی قند خون می‌شود جلوگیری می‌کند. همچنین مصرف میزان پروتئین توصیه شده به‌صورت روزانه برای شما حیاتی است.

به جای وعده‌های غذایی بزرگ بر روی وعده‌های غذایی کوچک تمرکز کنید که زمانی که مسئله سندروم دامپینگ به میان می‌آید، تفاوت زیادی ایجاد می‌کنند. ازآنجایی‌که فضای معده کم است، ورود غذای بسیار زیاد به آن منجر به تخلیه سریع معده یا درد معده و استفراغ می‌شود. علاوه بر این، پرشدن بیش از حد کیسه معده موجب کشیده شدن خود کیسه معده یا سوراخ شدن آن می‌شود.

در نهایت، اگرچه سندروم دامپینگ در بیمارانی که اسلیو معده یا دئودنال سوئیچ (جراحی انحراف بیلیو پانکراتیک) انجام داده‌اند نیز رخ می‌دهد اما بروز آن در این افراد بسیار کمتر است. ریسک سندروم دامپینگ به‌تنهایی دلیلی برای انتخاب یک عمل جراحی نسبت به عمل دیگر نیست، بنابراین فرصت خواهید داشت تا با مشاورتان درباره مزایا و معایب عمل صحبت کنید.

نوشته سندروم دامپینگ بعد از جراحی لاغری؛ علت، علائم، جلوگیری و درمان آن اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

چرخه قاعدگی چیست؟

چرخه قاعدگی مجموعه‌ای از تغییرات ماهیانه است که به‌منظور آماده‌سازی برای بارداری احتمالی، در بدن زن رخ می‌دهند. هر ماه، هر یک از تخمدان‌ها یک تخمک آزاد می‌کنند، این فرایند تخمک‌گذاری نامیده می‌شود. در همان زمان، تغییرات هورمونی رحم را برای بارداری آماده می‌سازد. اگر تخمک‌گذاری رخ دهد و تخمک بارور نشود، غشای داخلی رحم از واژن خارج می‌شوند. این دوره قاعدگی زنان است. در این مقاله پس از تعریف پریود منظم به بیان دلایل و درمان پریود نامنظم پرداخته خواهد شد.

منظور از پریود منظم چیست؟

چرخه قاعدگی که از روز اول یک قاعدگی تا روز اول قاعدگی بعدی محاسبه می‌شود، برای همه زن‌ها یکسان نیست.
چرخه قاعدگی می‌تواند هر ۲۱ روز تا ۳۵ روز اتفاق بیفتد و معمولاً ۲ تا ۷ روز طول می‌کشد. در چند سال اول شروع قاعدگی، وجود چرخه‌های طولانی‌تر رایج است. هرچند، با افزایش سنتان چرخه قاعدگی کوتاه‌تر و منظم‌تر می‌شود.

ممکن است چرخه قاعدگی شما منظم یعنی با طول دوره یکسان در هر ماه یا تا حدودی نامنظم باشد و ممکن است پریود شما سخت، آسان، دردناک یا بدون درد، طولانی یا کوتاه‌مدت باشد و همچنان همه این موارد عادی هستند. در مفهوم گسترده منظور از عادی آن چیزی است که برای شما عادی به شمار می‌رود.

یادتان باشد که انواع خاصی از روش‌های پیشگیری از بارداری مانند استفاده از قرص‌های جلوگیری از بارداری با چرخه‌های طولانی‌مدت و دستگاه‌های داخل رحمی (آیودی) چرخه قاعدگی‌تان را تغییر خواهند داد. درباره آن چیزی که باید منتظرش باشید با پزشکتان صحبت کنید.

زمانی که به یائسگی نزدیک می‌شوید، چرخه قاعدگی‌تان بار دیگر نامنظم می‌شود. هرچند، ازآنجایی‌که با افزایش سنتان خطر ابتلا به سرطان رحم افزایش پیدا می‌کند، باید هرگونه خونریزی نامنظم در حوالی یائسگی را به پزشکتان اطلاع دهید.

چگونه می‌توانم چرخه قاعدگی‌ام را پیگیری کنم؟

برای این که بفهمید چه چیزی برای شما طبیعی است، چرخه قاعدگی‌تان را در یک تقویم ثبت کنید. با پیگیری تاریخ شروع قاعدگی در طول چند ماه می‌توانید منظم بودن پریودهایتان را مشخص کنید.

اگر درباره پریودتان نگران هستید، هر ماه به موارد زیر توجه داشته باشید:

• تاریخ قاعدگی: به طور معمول قاعدگی‌تان چقدر طول می‌کشد؟ آیا نسبت به معمول کوتاه‌تر یا طولانی‌تر است؟
• خونریزی: غلظت خون‌ریزی‌تان را بررسی کنید. آیا نسبت به حد معمول شدیدتر یا کمتر است؟ هرچند وقت یکبار باید نوار بهداشتی‌تان را تعویض کنید؟ آیا لخته خونی دارید؟
• خونریزی غیرطبیعی: آیا در بین پریود‌ها دچار خونریزی می‌شوید؟
• درد: هر نوع درد مربوط به پریودتان را شرح دهید. آیا این درد شدیدتر از حد معمول است یا خیر؟
• تغییرات دیگر: آیا در خلق‌وخوی و رفتارتان تغییری تجربه می‌کنید؟ آیا در طول زمان تغییر در پریودتان اتفاق جدیدی رخ‌داده است؟

پریود نامنظم

طول دوره و شدت خونریزی قاعدگی از هر زن به زن دیگر متفاوت است. اگر دوره قاعدگی‌تان بیش از حد سخت، طولانی یا غیرمنظم است، به آن منوراژی (پر دشتانی) گفته می‌شود.
علائم منوراژی عبارتند از:

• دوره قاعدگی که بیشتر از ۷ روز طول می‌کشد.
• خونریزی به حدی شدید که باید تامپون یا پد بهداشتی‌تان را بیش از یک‌بار در هر ساعت عوض کنید.
• اگر چرخه قاعدگی‌تان بیش از اندازه سخت یا آن‌قدر طولانی است که در زندگی یومیه‌تان اختلال ایجاد می‌کند، باید حتماً به پزشک مراجعه کنید.
• خونریزی بیش از حد باعث کم‌خونی یا فقر آهن می‌شود. همچنین ممکن است خونریزی بیش از حد نشانه‌ای دال بر بیماری زمینه‌ای باشد. در بیشتر موارد، پزشکتان می‌تواند به طور موفقیت‌آمیز پریود غیرطبیعی را درمان کند.

دلیل چرخه‌های قاعدگی نامنظم یا سخت چیست؟

پریود نامنظم یا سخت تحت‌تأثیر عوامل متعددی از جمله موارد زیر قرار دارد:

داروها

بعضی از داروهای ضدالتهاب، داروهای ضدانعقاد خون یا داروهای هورمونی بر خونریزی قاعدگی تأثیرگذار هستند.
یکی از عوارض جانبی دستگاه‌های داخل رحمی (‏آیودی) مورداستفاده برای کنترل بارداری خونریزی شدید است.

عدم تعادل هورمونی

هورمون‌های استروژن و پروژسترون تراکم غشای داخلی رحم را تنظیم می‌کنند. وجود بیش از اندازه این هورمون‌ها باعث خونریزی شدید می‌شود.
عدم تعادل هورمونی بیشتر در میان دخترهایی رایج است که در یک سال و نیم گذشته قاعدگی آنها شروع شده است. همچنین در میان زنان نزدیک به یائسگی نیز رایج است.

وضعیت سلامت

بیماری‌های التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) و سایر عفونت‌ها باعث نامنظمی در پریود می‌شوند.

وجود بافت داخلی رحم (اندومتریوز)

اندومتریوز بیماری دیگری است که باعث بی‌نظمی پریود می‌شود. اندومتریوز وضعیتی است که در آن بافتی که داخل رحم را پوشش می‌دهد در جای دیگری در داخل بدن شروع به رشد می‌کند. این امر می‌تواند باعث خونریزی شدید و همچنین درد شود.

اختلال ارثی خون

ممکن است خونریزی شدید قاعدگی به دلیل مشکلات خونی ارثی تأثیرگذار بر انعقاد خون باشد.

غده خوش‌خیم یا سرطان

سرطان دهانه رحم، سرطان تخمدان یا سرطان رحم همگی می‌توانند باعث خونریزی شدید شوند اما این شرایط چندان شایع نیستند. وجود غده‌ها یا تومورهای خوش‌خیم و غیر سرطانی در رحم می‌توانند باعث خونریزی شدید یا قاعدگی طولانی شوند.
غده‌های خوش‌خیم در غشای داخلی رحم (آندومتریوز) می‌توانند باعث خونریزی شدید یا قاعدگی طولانی شوند. زمانی که این تومورهای خوش‌خیم از بافت آندومتریوز تشکیل شده باشند، به آنها پلیپ گفته می‌شود. همچنین زمانی که این تومورهای خوش‌خیم از بافت عضلانی تشکیل شده باشند، به آنها فیبروم گفته می‌شود. این عامل نیز می تواند باعث پریود نامنظم شود.

سایر علل احتمالی

عدم تخمک‌گذاری

ناتوانی تخمدان در رهاکردن تخمک یا عدم تخمک‌گذاری باعث کمبود هورمون پروژسترون و منجر به پریودهای شدید می‌شود.

عارضه نفوذ آستر رحم به ماهیچه (آدنومیوز)

هنگامی که بافت رحمی در عضله رحم قرار می‌گیرد، خونریزی شدید رخ می‌دهد. این پدیده به‌عنوان آدنومیوز شناخته می‌شود.

حاملگی خارج از رحم

اگر در طول دوران بارداری دچار خونریزی شدید، به پزشک خود اطلاع دهید. در بارداری طبیعی، قاعدگی متوقف می‌شود. البته مقداری لکه بینی در دوران بارداری به‌ویژه در سه ماه اول نگران‌کننده نیست.
اگر در طول بارداری دچار خونریزی شدید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. این خونریزی می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که تخمک بارورشده به‌جای رحم در لوله فالوپ کاشته شده است که حاملگی خارج از رحم نامیده می‌شود. همچنین می‌تواند نشانه‌ای از سقط جنین باشد.
پزشکتان به شما کمک می‌کند به دلیل پریود نامنظم و خونریزی‌تان در طول دوره حاملگی پی ببرید.

پریودهای نامنظم یا شدید چه علائمی دارند؟

طول چرخه قاعدگی و میزان خونریزی برای هر زن منحصربه‌فرد است. هرچند، بیشتر زن‌ها چرخه قاعدگی ۲۴ تا ۳۴ روزه دارند.
به طور معمول خونریزی در حدود ۴ تا ۵ روز است و در حدود ۴۰ سی‌سی (۳ قاشق غذاخوری) خون از دست می‌رود. یادتان باشد که این تنها میانگین است. ممکن است آنچه برای شما عادی است در این محدوده قرار نداشته باشد. ازدست‌دادن ۸۰ سی‌سی (۵ قاشق غذاخوری) خون یا بیشتر به‌عنوان خونریزی شدید غیرطبیعی در نظر گرفته می‌شود.

علائمی که نشان می‌دهند قاعدگی شما غیرعادی است عبارتند از:

• چندین بار تعویض تامپون یا نوار بهداشتی در کمتر از یک ساعت.
• بیدارشدن در طول شب به دلیل نیاز به تعویض نوار بهداشتی.
• مشاهده لخته‌های خون بزرگ در طول قاعدگی‌تان.
• ادامۀ قاعدگی بیش از یک هفته.

همچنین، خونریزی شدید غیرطبیعی باعث می‌شود تا علائم زیر را تجربه کنید که نشانه‌ای از کم‌خونی هستند:

• خستگی
• پوست رنگ‌پریده
• تنگی نفس
• سرگیجه

درحالی‌که چرخه قاعدگی هر زن متفاوت است، اختلالاتی مانند خونریزی در اواسط سیکل یا خونریزی پس از رابطه جنسی علائم غیرعادی به شمار می‌روند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

باید برای معاینه منظم به متخصص زنان مراجعه کنید. هرچند، اگر در شرایط زیر دچار خونریزی یا لکه بینی شدید، حتماً برای معاینه به پزشک مراجعه کنید:

• بین پریودها
• پس از رابطه جنسی
• در طی دوران بارداری
• پس از یائسگی

سایر نشانه‌هایی که در صورت مشاهده آنها باید با پزشکتان تماس بگیرید عبارتند از:
اگر عادت ماهانه شما به طور مداوم بیشتر از یک هفته طول می‌کشد.
اگر در طی چند ساعت متوالی لازم باشد تا هر یک ساعت تامپون یا نوار بهداشتی را تعویض کنید.

• درد شدید
• تب
• بو یا ترشح غیرطبیعی
• کاهش وزن یا افزایش وزن بدون دلیل
• رشد غیرمعمول مو
• آکنه جدید
• ترشح پستانی

چرخه‌های قاعدگی‌تان از جمله طول مدت خونریزی و تعداد تامپون‌ها یا نوارهای بهداشتی که در طول هر چرخه استفاده می‌کنید را پیگیری کنید. در زمان معاینه زنان و زایمان، این اطلاعات سودمند خواهند بود.
از محصولات حاوی آسپرین اجتناب کنید زیرا باعث تشدید خونریزی می‌شوند.

تشخیص پریود نامنظم چگونه است؟

اگر چرخه‌های قاعدگی غیرطبیعی دارید، پزشکتان احتمالاً کار را با معاینه لگنی آغاز می‌کند. پزشک از شما سابقه پزشکی‌تان را جویا می‌شود. شما باید فهرستی از همه داروها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید ارائه دهید.
بسته به علائم خاصتان، آزمایش‌های تشخیصی عبارتند از:

نمونه‌برداری از سلول‌های دهانه رحم (پاپ‌اسمیر)

این آزمایش وجود عفونت‌ها یا سلول‌های سرطانی در دهانه رحم را بررسی می‌کند.

آزمایش خون

از آزمایش‌های خون برای بررسی کم‌خونی، مشکلات انعقاد خون و هرگونه اختلال در عملکرد تیروئید استفاده می‌شود.

سونوگرافی لگن

سونوگرافی لگن تصاویری از رحم، تخمدان‌ها و لگن شما ارائه می‌دهد.

تکه‌برداری از آندومتر رحم (بیوپسی آندومتر)

اگر پزشکتان قصد بررسی مشکلات احتمالی رحمتان را داشته باشد، ممکن است بیوپسی آندومتر تجویز کند. در طول این روش، از بافت رحمتان نمونه‌برداری می‌شود تا تحت تجزیه‌وتحلیل قرار گیرد.

همچنین ممکن است پزشکان از هیستروسکوپی تشخیصی استفاده کنند تا داخل رحم شما را ببینند. پزشکتان برای انجام هیستروسکوپی از یک لوله باریک برای مشاهده رحم و برداشتن پولیپ استفاده می‌کند.

سونوهیستروگرافی

سونوهیستروگرافی نوعی سونوگرافی است که در آن مایعی به داخل رحمتان تزریق می‌شود تا تصویری از حفره رحمی‌تان ایجاد کند. سپس پزشک می‌تواند به دنبال پولیپ یا فیبروم بگردد.

آزمایش حاملگی

ممکن است پزشکتان آزمایش حاملگی تجویز کند.

سایر درمان های قاعدگی نامنظم

درمان به موارد زیر بستگی دارد:

• سلامت کلی‌تان
• دلایل اختلال در قاعدگی‌تان
• سابقه بارداری و برنامه‌های آینده‌تان
• همچنین پزشک باید هرگونه بیماری زمینه‌ای مانند اختلال در عملکرد تیروئید را بررسی کند.

درمان شامل موارد زیر است:

دارو

داروهایی که احتمالاً پزشکتان تجویز می‌کند عبارتند از:
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن که می‌توانند خونریزی خفیف را کاهش دهند.
• مکمل‌های آهن که می‌توانند کم‌خونی را درمان کنند.
• تزریق هورمون جایگزین که عدم تعادل هورمونی را درمان می‌کند.
• داروهای ضدبارداری خوراکی می‌توانند چرخ‌های قاعدگی‌تان را تنظیم و پریود را کوتاه‌تر کنند.
• اگر دلیل بی‌نظمی قاعدگی‌تان داروهایی است که قبلاً مصرف می‌کردید، پزشک به شما کمک می‌کند تا جایگزینی پیدا کنید.

اقدامات پزشکی برای درمان پریود نامنظم

دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C)

دیلاتاسیون و کورتاژ که با عنوان D&C نیز شناخته می‌شود؛ روشی است که در آن پزشک دهانه رحمتان را باز می‌کند و بافت غشای داخلی رحمتان را می‌تراشد. این روش نسبتاً رایج است و عموماً خونریزی قاعدگی را کاهش می‌دهد.

عمل جراحی

رایج‌ترین درمان برای تومورهای سرطانی، عمل جراحی است. همچنین عمل جراحی گزینه دیگری برای درمان فیبروم است اما همیشه ضرورت ندارد. می‌توان با استفاده از هیستروسکوپی پلیپ را برداشت.

تخریب آندومتر (ابلیشن آندومتر)

از روش ابلیشن آندومتر برای زنانی استفاده می‌شود که داروهای مورداستفاده برای کنترل خونریزی شدید و علائم مربوطه هیچ نتیجه‌ای برای آنها نداشته است. در این روش پزشکتان غشای داخلی رحم را تخریب می‌کند و خونریزی قاعدگی کاهش پیدا می‌کند.

قطع آندومتر (رزکسیون آندومتر)

در رزکسیون آندومتر غشای داخلی رحم از بین می‌رود. این روش به طور قابل‌توجهی احتمال بارداری شما در آینده را کاهش می‌دهد. اگر قصد بچه‌دارشدن دارید، می‌توانید درباره سایر گزینه‌های درمانی بحث کنید و آنها را در نظر بگیرید.

هیسترکتومی

هیسترکتومی روش برداشتن رحم و دیواره رحم با استفاده از عمل جراحی است. در صورت لزوم، پزشک تخمدان‌های شما را خارج می‌کند. این امر موجب یائسگی زودرس می‌شود.
اگر به سرطان مبتلا باشید یا فیبروم داشته باشید این روش درمان ارجحیت دارد. همچنین روش می‌تواند بافت داخلی رحم (آندومتریوز) که با سایر روش‌های درمانی کمتر تهاجمی درمان نشده است را برطرف کند.
جراحی هیسترکتومی توانایی شما برای بچه‌دار شدن را از بین می‌برد.

جراحی لاغری

تحقیقات نشان داده که چاقی بیش از حد میتواند باعث پریود نامنظم شده و اگر درمانها دارویی، ورزشی و سبک زندگی اثربخش نبود، درمان با جراحی لاغری میتواند راهکار مناسبی باشد.

پیشنهاد مطالعه: آیا چاقی باعث ناباروری می‌شود؟

علائم پریود نامنظم چیست؟

همیشه خونریزی زیاد بدان معنا نیست که مشکلی وجود دارد. هرچند، ازدست‌دادن خون زیاد باعث تقلیل ذخایر آهن بدن و کم‌خونی می‌شود. کم‌خونی خفیف می‌تواند باعث خستگی و ضعف شود. کم‌خونی شدید می‌تواند منجر به بروز علائم زیر شود:

• سردرد
• سرگیجه
• تنگی نفس
• ضربان قلب سریع
• همچنین خونریزی شدید باعث گرفتگی دردناک عضلات یا قاعدگی دردناک می‌شود که به دارو نیاز دارند.

نوشته دلایل پریود نامنظم چیست؟ راه‌های داشتن عادت ماهیانه منظم اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

زخم معده نوعی بیماری زخم گوارشی و جراحت دردناک در آستر معده است. زخم گوارشی هرگونه زخمی است که هم بر معده و هم بر روی روده کوچک تأثیر می‌گذارد. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که لایه مخاطی ضخیمی که از معده شما در مقابل شیره گوارشی محافظت می‌کند، نازک شود. این امر باعث می‌شود تا اسید‌های گوارشی، بافتی که بر روی معده قرار دارد را بخورند و زخم ایجاد کنند. این بیماری را می‌توان به‌راحتی درمان کرد اما عدم درمان مناسب باعث تشدید آن می‌شود.

دلایل و علل زخم معده

اغلب، این بیماری بنا به یکی از موارد زیر ایجاد می‌شود:

• عفونت با باکتری هلیکوباکترپیلوری (H. pylori)
• استفاده درازمدت از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن.
• بیماری با نام سندروم زولینگر – الیسون با افزایش تولید اسید در بدن به‌ندرت عامل زخم معده و روده می‌شود. این سندروم دلیل کمتر از یک درصد از همه زخم‌های معده است.
• دخانیات: کشیدن سیگار و قلیان سد مخاطی معده را نازک کرده و باعث ایجاد این نوع زخم می‌شود.

علائم زخم معده چیست؟

بعضی از علائم به زخم معده مربوط هستند. شدت علائم به‌شدت زخم بستگی دارد. شایع‌ترین علامت احساس درد یا سوزش در قسمت وسط شکمتان، بین قفسه سینه و ناف است. به طور معمول، زمانی که معده‌تان خالی است درد شدیدتر خواهد بود و می‌تواند چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

سایر علائم و نشانه‌های متداول زخم معده عبارتند از:

• درد خفیف و یکنواخت در شکم
• کاهش وزن
• عدم تمایل به غذا خوردن به دلیل درد
• حالت تهوع و استفراغ
• نفخ
• احساس سیری سریع
• آروغ یا رفلاکس اسید
• سوزش معده که باعث احساس سوزش در قفسه سینه می‌شود
• دردی که با خوردن، نوشیدن یا مصرف آنتی‌اسیدها کاهش پیدا می‌کند.
• کم‌خونی که از علائم آن می‌توان به احساس خستگی، تنگی نفس یا پوست رنگ‌پریده اشاره کرد.
• مدفوع تیره و قیری رنگ
• استفراغ خونی یا استفراغ شبیه به دانه‌های قهوه

اگر هر یک از علائم زخم معده را دارید، به پزشکتان مراجعه کنید. حتی اگر این ناراحتی‌ها خفیف باشند؛ در صورت عدم درمان باعث تشدید زخم معده می‌شوند. زخم‌های دارای خونریزی می‌توانند کشنده باشند.

تشخیص زخم معده

تشخیص و درمان زخم معده به علائم و شدت زخمتان بستگی دارد. پزشکتان برای تشخیص زخم معده علاوه بر پزشکی‌تان علائم و هرگونه داروی تجویز شده یا بدون نسخه که مصرف می‌کنید را بررسی خواهد کرد.

پزشک برای رد احتمال ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری آزمایش خون، مدفوع یا تنفس تجویز می‌کند. در آزمایش تنفس، از شما خواسته می‌شود تا مایع شفافی را بنوشید و در یک کیسه نفس بکشید و سپس درب کیسه مهروموم می‌شود. اگر باکتری هلیکوباکترپیلوری وجود داشته باشد، نمونه تنفسی شامل میزان دی‌اکسیدکربن بالاتر از حد عادی خواهد بود.

سایر آزمایش‌ها و روش‌های مورداستفاده برای تشخیص زخم معده عبارتند از:

• عکس‌برداری از مری: شما باید مایع غلیظ سفید (باریوم) را بنوشید که دستگاه گوارشی فوقانی‌تان را می‌پوشاند و به پزشک کمک می‌کند تا با اشعه ایکس معده و روده کوچک شما را ببیند.
• آندوسکوپی (EGD): لوله باریک و نازکی که از طریق دهان وارد معده و بخش اولیه روده کوچکتان می‌شود. از این آزمایش برای بررسی زخم، خونریزی و هر بافتی که غیرطبیعی به نظر می‌رسد استفاده می‌شود.
• بیوپسی آندوسکوپی: تکه‌ای از بافت معده‌تان برداشته می‌شود تا در آزمایشگاه تحلیل شود.

درمان زخم معده

بسته به دلایل ابتلا به زخم، درمان زخم معده متفاوت خواهد بود. می‌توان بیشتر زخم‌ها را با تجویز دارو توسط پزشک معالجه کرد اما در موارد نادری به عمل جراحی نیاز است.
درمان سریع زخم اهمیت زیادی دارد. درباره برنامه درمانی با پزشک خود صحبت کنید. اگر دچار زخم یا خونریزی فعال هستید، احتمالاً برای درمان با آندوسکوپی و تجویز داروی وریدی برای زخم در بیمارستان بستری خواهید شد. همچنین ممکن است به انتقال خون نیاز داشته باشید.

درمان غیر جراحی

اگر دلیل زخم معده‌تان هلیکوباکترپیلوری باشد، به داروها و آنتی‌بیوتیک‌هایی با نام مهارکننده پمپ پروتون (PPIs) نیاز دارید. مهارکننده‌های پمپ پروتون سلول‌های تولیدکننده اسید معده را مسدود می‌کنند. افزون بر این درمان‌ها، ممکن است پزشکتان موارد زیر را تجویز کند:

• مسدودکننده‌های گیرنده H2 (داروهایی که مانع تولید اسید می‌شوند).
• توقف استفاده از همه داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی.
• انجام آندوسکوپی
• استفاده از پروبیوتیک‌ها (باکتری سودمندی که در کشتن هلیکوباکترپیلوری نقش دارد).
• مکمل بیسموت

ممکن است علائم زخم با درمان سریع فروکش کند؛ اما حتی اگر علائمتان ناپدید شد، باید همچنان داروهای تجویزی توسط پزشک را مصرف کنید. این امر به‌ویژه درباره عفونت‌های هلیکوباکترپیلوری اهمیت بسیار زیادی دارد تا اطمینان یابید که همه باکتری‌ها از بین رفته‌اند.

اثرات جانبی داروهای مورداستفاده برای درمان زخم معده عبارتند از:

• حالت تهوع
• سرگیجه
• سردرد
• اسهال

به طور معمول این عوارض جانبی موقتی هستند. درصورتی‌که هر یک از عوارض جانبی باعث ناراحتی شدیدتان می‌شود، برای تغییر دارو با پزشک صحبت کنید.

درمان جراحی

در موارد بسیار نادر، زخم معده پیچیده به جراحی نیاز خواهد داشت. این موارد برای زخم‌هایی است که:

• زخم‌های عودکننده
• زخم های غیرقابل‌درمان
• زخم‌های دارای خونریزی
• زخم‌هایی که باعث امتداد پارگی در معده می‌شوند.
• زخم‌هایی که از رفتن غذا از معده به روده کوچک جلوگیری می‌کنند.

جراحی شامل موارد زیر است:

• برداشتن کل زخم
• بافت‌برداری از یک بخش از روده و الصاق آن به محل زخم
• بستن شریان خونریزی
• قطع منبع عصبی معده برای کاهش تولید اسید معده

رژیم غذایی سالم

درگذشته تصور می‌شد که دلیل زخم معده، رژیم غذایی است. اکنون می‌دانیم که این مسئله صحت ندارد. همچنین می‌دانیم که رژیم موجب این بیماری نمی‌شود یا آن را درمان نمی‌کند و خوردن غذای سالم برای مجرای روده و سلامت کلی‌تان سودمند است. به‌طورکلی، ایده خوبی است تا رژیم غذایی سرشار از میوه‌جات، سبزیجات و فیبر بگیرید.
ادعا می‌شود که ممکن است بعضی از مواد غذایی هلیکوباکترپیلوری را از بین ببرند. مواد غذایی که با هلیکوباکترپیلوری مقابله می‌کنند و یا باکتری‌های سالم بدن را تقویت می‌کنند عبارتند از:

• کلم بروکلی، گل‌کلم، کلم و تربچه
• سبزیجات برگدار مانند اسفناج و کلم‌پیچ
• غذاهای سرشار از پروبیوتیک، مانند کلم رنده شده و آب پز با سرکه، میسو (خمیر سویا و نمک و غلات تخمیر شده)، کومبوچا، ماست (به‌ویژه با لاکتوباسیلوس و ساکارومایسس)
• سیب
• زغال اخته، تمشک، توت‌فرنگی و شاه توت
• روغن زیتون

افزون بر این، ازآنجایی‌که افراد مبتلا به زخم معده به بیماری رفلاکس اسید مبتلا هستند؛ بهتر است تا زمانی که زخم معده آنها در حال درمان است از مصرف غذاهای تند و ترش اجتناب کنند. درباره غذاهای مفید برای زخم معده و غذاهایی که مفید نیستند اطلاعات بیشتری به دست آورید.

درمان‌های خانگی زخم معده

افزون بر مصرف غذاهای سالم، موارد زیر به کاهش تأثیر هلیکوباکترپیلوری، همان باکتری مسئول ایجاد زخم معده کمک می‌کنند. هرچند، این مکمل‌ها جایگزین داروهای تجویز شده یا طرح درمانی کنونی شما نیستند. این موارد عبارتند از:

• پروبیوتیک‌ها
• عسل
• گلوتامین (منابع غذایی شامل مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، اسفناج و کلم)

همچنین ممکن است پزشکتان دررابطه‌با کارهایی که می‌توانید در خانه برای تسکین ناراحتی زخم معده‌تان انجام دهید توصیه‌هایی به شما ارائه دهد. درباره این درمان‌های طبیعی و خانگی زخم معده با پزشکتان صحبت کنید.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت یا به پزشک مراجعه کرد؟

اگر فکر می‌کنید به این بیماری مبتلا هستید، با کلینیک اسلیم بیوتی تماس گرفته و درباره علائم و راهکارهای درمانی صحبت کنید. درمان این بیماری اهمیت زیادی دارد زیرا عدم درمان زخم معده و هلیکوباکترپیلوری منجر به موارد زیر می‌شود:

• خونریزی محل زخم که می‌تواند کشنده باشد.
• رخنه سازی که زمانی رخ می‌دهد که زخم از دیواره دستگاه گوارشی رد می‌شود و وارد اندام دیگری مانند پانکراس می‌شود.
• سوراخ شدن که زمانی رخ می‌دهد که زخم در دیواره دستگاه گوارشی سوراخ ایجاد می‌کند.
• انسداد در دستگاه گوارش که نتیجه تورم بافت‌های ملتهب است.
• سرطان معده به‌ویژه سرطان معده غیر کاردیا

علائم این عوارض شبیه به مواردی هستند که در ادامه توضیح داده می‌شوند. اگر هر یک از این علائم را دارید، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید:

• ضعف
• مشکلات تنفسی
• استفراغ یا مدفوع قرمز یا سیاه
• درد ناگهانی و شدید در شکم که پایانی ندارد

پیشگیری از زخم معده

برای پیشگیری از گسترش باکتری‌هایی که منجر به این بیماری می‌شوند، به طور منظم دست‌هایتان را با آب و صابون بشویید. همچنین حتماً تمام مواد غذایی‌تان را به‌درستی شسته و در صورت نیاز، آنها را کاملاً بپزید.

برای جلوگیری از زخم معده ناشی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، در صورت امکان مصرف این داروها را قطع کنید. اگر باید حتماً داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف کنید، حتماً دوز توصیه شده را رعایت کنید و در حین مصرف این داروها از مصرف الکل خودداری کنید و همیشه این دارو را با غذا و مایعات کافی مصرف کنید.

نوشته زخم معده چیست؟ علل، علائم و درمان زخم معده اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

اگر پزشکتان بگوید که به بیماری چربی خون بالا مبتلا هستید؛ بدان معناست که در خون شما سطح کلسترول لیپوپروتئین کم چگال (LDL) یا چربی‌هایی که تری گلیسیرید نامیده می‌شوند بالا است. میزان بالای این مواد خطر ابتلای شما به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهند. در این نوشته از وبلاگ اسلیم بیوتی ضمن آشنایی با تری گلیسیرید و کلسترول، عوامل و علائم چربی خون بالا، و نحوه پیشگیری و درمان چربی خون بالا تشریح شده است.

کلسترول چیست؟

برای درک معنای اختلال چربی، شما باید با کلسترول آشنا شوید. دو شکل مهم کلسترول موجود در خون عبارتند از لیپوپروتئین کم چگال (LDL) و لیپوپروتئین پر چگال (HDL).
لیپوپروتئین کم چگال که گاهی اوقات به آن کلسترول بد می‌گویند توسط بدنتان ساخته می‌شود؛ همچنین از مواد غذایی سرشار از کلسترول مانند گوشت قرمز و محصولات لبنی جذب بدنتان می‌شود. لیپوپروتئین کم چگال می‌تواند با سایر چربی‌ها و مواد موجود در خون ترکیب شود و باعث گرفتگی عروق خونی شود.

گرفتگی در عروق خونی جریان خونتان را کاهش می‌دهد و باعث مشکلات جدی مانند بیماری‌های قلبی، حمله و سکته قلبی می‌شود. به دلیل اثرات بالقوه لیپوپروتئین کم چگال، پزشکان سطح پایین آن را توصیه می‌کنند.

لیپوپروتئین پر چگال که گاهی اوقات به آن کلسترول خوب گفته می‌شود، اثر حفاظتی بر روی قلبتان دارد. لیپوپروتئین پر چگال، کلسترول مضر را از عروق خونی‌تان خارج می‌کند. پزشکان معمولاً سطوح بالاتر لیپوپروتئین پر چگال را توصیه می‌کنند.

تری گلیسیرید چیست؟

تری گلیسیرید نوعی چربی است که عمدتاً آن را از مواد غذایی مصرفی جذب می‌کنید. همچنین زمانی که بدنتان کالری مازاد را به چربی تبدیل و ذخیره می‌کند، تری گلیسیرید تولید می‌کند. بعضی از تری گلیسیرید‌ها برای عملکرد‌های سلولی ضروری هستند اما میزان بیش از حد تری گلیسیرید مضر است.

چه چیزی باعث کلسترول خون بالا و تری گلیسیرید بالا می‌شود؟

مواد غذایی سرشار از نوع خاصی از چربی، وضعیت سلامت و عوامل دیگر باعث کلسترول خون بالا و تری گلیسیرید بالا می‌شوند.

مواد غذایی

دو نوع چربی باعث افزایش سطح کلسترول می‌شوند.
چربی‌های اشباع شده: چربی‌های اشباع شده می‌توانند سطح لیپوپروتئین کم چگالتان را افزایش دهند. بعضی از مواد غذایی بر پایه گیاهی مانند روغن پالم و روغن نارگیل حاوی چربی‌های اشباع نشده هستند. هرچند، عمدتاً در محصولات غذایی بر پایه حیوانی مانند موارد زیر چربی اشباع شده وجود دارد:

• پنیر
• شیر
• کره
• استیک

چربی‌های ترانس: چربی‌های ترانس یا اسیدهای چرب ترانس بدتر از چربی‌های اشباع شده هستند زیرا سطح لیپوپروتئین کم چگالتان را افزایش داده و سطح لیپوپروتئین پر چگالتان را کاهش می‌دهند. به طور طبیعی بعضی از چربی‌های ترانس در محصولات حیوانی وجود دارند. سایر چربی‌های ترانس در مواد غذایی فرآوری شده‌ای وجود دارند که تحت فرایندی با نام هیدراته کردن قرار می‌گیرند مانند بعضی از انواع کره‌های گیاهی و چیپس‌ها.

وضعیت سلامت

وضعیت سلامتتان می‌تواند بر سطح کلسترولتان تأثیر بگذارد. سطح کلسترول خون بالا از موارد زیر ناشی می‌شود:

• کم‌کاری تیروئید
• سندروم سوخت و سازی
• سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)
• بیماری کلیوی
• سندروم کوشینگ

سایر عوامل چربی خون بالا

سایر دلایل بالا بودن کلسترول خون عبارتند از:

• عدم ورزش: انجام ندادن ورزش کافی باعث افزایش سطح لیپوپروتئین کم چگال می‌شود. علاوه بر این، مشخص شد که ورزش سطح لیپوپروتئین پر چگال شما را افزایش می‌دهد.
• استعمال دخانیات: استعمال دخانیات کلسترول بد شما را افزایش داده و باعث ایجاد پلاک در عروق خونی‌تان می‌شود.
• ژنتیک: اگر در خانواده‌تان کلسترول بالا مرسوم است، شما نیز در معرض خطر ابتلا به کلسترول بالا قرار خواهید داشت.
• داروها: داروهای خاص مانند بعضی از انواع داروهای ادرارآور سطح کلسترولتان را افزایش می‌دهند.

علائم چربی خون بالا (تری گلیسیرید و کلسترول خون بالا)

معمولاً کلسترول بالا هیچ علامت و نشانه‌ای ندارد. تنها زمانی که کلسترول بالا باعث ایجاد آسیب قابل‌توجه شود، علائم آن پدیدار می‌شوند. برای مثال، علائم کلسترول بالا به شکل علائم بیماری قلبی، مانند درد قفسه سینه (گلودرد توأم با تنگی نفس) یا حالت تهوع و خستگی بروز پیدا می‌کند. سکته یا حمله قلبی در میان سایر عوامل، به دلیل کلسترول کنترل نشده رخ می‌دهند.

تشخیص چربی خون چگونه است؟

پزشکتان برای بررسی سطح کلسترول شما آزمایش خونی با نام پروفایل لیپیدی یا پنل چربی تجویز می‌کند. این آزمایش کلسترول (هم لیپوپروتئین کم چگال و هم لیپوپروتئین پر چگال) و تری گلیسیرید شما را اندازه‌گیری می‌کند. احتمالاً پزشک از شما می‌خواهد تا پیش از انجام آزمایش به مدت حداقل ۸ تا ۱۲ ساعت از نوشیدن و مصرف هرگونه مایعات به‌غیراز آب خودداری کنید.

پروفایل لیپیدی کلسترول را بر حسب میلی‌گرم کلسترول در هر دسی‌لیتر (mg/dL) اندازه‌گیری می‌کند. سطح کلسترول شما نباید از ۲۰۰ mg/dL بیشتر باشد. نحوه درک نتایج آزمایش کلسترولتان را یاد بگیرید.

درمان چربی خون به چه صورت است؟

مرسوم‌ترین طرح درمانی برای اصلاح تری گلیسیرید و کلسترول بالا ترکیبی از داروها و تغییر سبک زندگی است. همچنین ممکن است پزشکتان مکمل‌های خاصی پیشنهاد دهد.

داروی چربی خون بالا

برای درمان اختلالات چربی از انواع مختلفی از داروها استفاده می‌شود.
استاتین‌ها: این دارو ماده‌ای که در بدنتان ایجاد می‌شود و کلسترول تولید می‌کند را مسدود می‌سازد. سپس کبد شما کلسترول را از خونتان خارج می‌کند. همچنین استاتین‌ها می‌توانند کلسترول‌هایی که در عروق خونی‌تان گیر افتاده‌اند را جذب کنند. به طور معمول استاتین‌های زیر تجویز می‌شوند:

• آتورواستاتین (داروی لیپیتور)
• فلوواستاتین (داروی لسكلون)
• رزوواستاتین (داروی کرستور)
• سیمواستاتین (داروی زوکور)
• پراواستاتین

مهارکننده‌های جذب کلسترول: این داروها با کاهش جذب کلسترول مواد غذایی در بدنتان، سطح کلسترولتان را پایین می‌آورند. گاهی اوقات از این داروها در کنار استاتین‌ها استفاده می‌شود.
ترشح‌کننده‌های اسید صفراوی: این داروها موادی با نام رزین‌های صفراوی که حاوی کلسترول هستند را به دام می‌اندازند و از جذب مجدد آنها در روده کوچکتان جلوگیری می‌کنند.
فیبرات‌ها: این داروها به کاهش سطح تری گلیسیرید خونتان کمک می‌کنند.

مکمل‌های درمان چربی خون

• به طور معمول برای کاهش سطح تری گلیسیرید‌ها و لیپوپروتئین کم چگال، از اسیدهای چرب امگا ۳ بدون نسخه استفاده می‌شود. اسیدهای چرب امگا ۳ چربی‌های دارای حلقه‌های اشباع نشده هستند که به طور طبیعی در ماهی‌های چرب مانند سالمون وجود دارند. روغن‌های گیاهی مانند روغن زیتون و روغن کانولا حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند.
• نیاسین باعث افزایش سطح تولید لیپوپروتئین پرچگال می‌شود و بدون نسخه و همراه با نسخه به فروش می‌رسد.

تغییر سبک زندگی

دنبال‌کردن یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش کافی به کاهش سطح کلسترولتان کمک می‌کند. همین اقدامات در وهله اول به جلوگیری از اختلالات چربی کمک می‌کنند.

پیشگیری از چربی خون بالا

انجمن قلب آمریکا (AHA) توصیه می‌کند که روزانه نباید بیش از ۶ درصد از کالری شما از چربی اشباع شده تأمین شود. همچنین انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند که در صورت امکان از مصرف چربی‌های ترانس خودداری کنید. مصرف مقدار زیادی غلات کامل، میوه‌جات و سبزیجات باعث کاهش کلسترول بالا می‌شود.
سایر روش‌هایی که به حفظ سطح کلسترول و تری گلیسیرید سالم کمک می‌کنند عبارتند از:

• مصرف ماکیان بدون پوست و بدون چربی قابل‌مشاهده.
• گوشت بدون چربی با اندازه متوسط.
• مصرف محصولات لبنی کم‌چرب یا بدون چربی.
• مصرف چربی‌های چندحلقه‌ای اشباع نشده و چربی تک‌اشباع‌نشده به‌جای چربی‌های اشباع شده و چربی‌های ترانس.
• ورزش حداقل ۳۰ دقیقه در هر روز و ۴ روز در هفته.
• اجتناب از مصرف فست‌فود، تنقلات و گوشت‌های فرآوری شده.
• مصرف غذاهای کبابی و گریل شده به‌جای غذاهای سرخ شده.
• مصرف کمتر الکل؛ زیرا الکل باعث افزایش سطح تری گلیسیرید می‌شود.

جمع بندی و نتیجه گیری

داروها و تغییر سبک زندگی به کاهش سطح کلسترولتان کمک می‌کنند. برای افزایش سلامت و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، حمله و سکته قلبی از طرح درمانی پزشکتان پیروی کنید.

نوشته چربی خون چیست؟ علائم، عوامل، پیشگیری، درمان و… بیماری چربی خون بالا اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.

وقفه تنفسی یا آپنه خواب اختلالی جدی در خواب است. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که تنفستان متوقف می‌شود و وقتی در خواب هستید، شروع می‌شود. عدم درمان آپنه تنفسی در خواب منجر به خروپف بلند، خستگی در طی روز یا مشکلات جدی‌تری مانند ناراحتی قلبی یا فشار‌خون ‌بالا می‌شود.

آپنه خواب چیست؟

وقفه تنفسی در خواب از خروپف اولیه یا خروپف عادی متفاوت است. دلیل خروپف اولیه شرایط بینی یا گلو، شیوه خواب (به‌ویژه خوابیدن به پشت)، اضافه‌وزن، سن بالا، مصرف الکل یا سایر مواد رخوت‌زا است. درحالی‌که خروپف اولیه و خروپف مربوط به وقفه تنفسی در خواب هر دو زمانی اتفاق می‌افتند که بافت‌های پشت گلویتان دچار لرزش می‌شوند، افراد مبتلا به وقفه تنفسی در خواب معمولاً:

• نسبت به افراد دارای خروپف عادی بلندتر خروپف می‌کنند.
• دچار وقفه در هنگام تنفس هستند (برای بیش از ۱۰ ثانیه).
• دچار تنفس سطحی، نفس‌نفس یا حالت خفگی هستند.
• بی‌قرار هستند.

انواع آپنه خواب کدامند؟

سه نوع اپنه خواب وجود دارند:
وقفه تنفسی انسدادی در خواب: این نوع آپنه، شایع‌ترین نوع آپنه خواب است. آپنه انسدادی خواب زمانی رخ می‌دهد که در زمان خواب، مجاری تنفسی‌تان مکرراً به‌طور کامل یا به‌طور جزئی مسدود می‌شوند و دلیل آن پایین آمدن بافت نرم پشت گلویتان است. در طی این دوره‌ها، دیافراگم و ماهیچه‌های قفسه سینه‌تان برای بازکردن مجاری تنفسی‌تان سخت‌تر از حالت عادی کار می‌کنند. ممکن است در این حالت شروع به تنفس با دهان باز کنید و یا بدنتان را تکان دهید. این مسئله می‌تواند بر خواب شما تأثیر بگذارد، جریان اکسیژن به سمت اندام‌های حیاتی‌تان را کاهش دهد و منجر به ضربان قلب غیرطبیعی شود.

وقفه تنفسی مرکزی در خواب: در این آپنه، مجرای تنفسی‌تان مسدود نمی‌شود بلکه در عوض، مغزتان به دلیل مشکلاتی که در مرکز کنترل تنفسی‌تان وجود دارد، نمی‌تواند به ماهیچه‌هایتان دستور تنفس بدهد. این مسئله به عملکرد سیستم عصبی مرکزی‌تان مربوط است. وقفه تنفسی مرکزی اغلب در افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی عضلانی مانند بیماری تحلیل عضلانی به دلیل سخت شدن بافت عصبی (ALS یا بیماری لوگریک)، افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند یا در افراد مبتلا به نارسایی قلبی یا دیگر بیماری‌های قلبی، بیماری‌هایی کلیوی و یا بیماران ریوی رخ می‌دهد.

سندروم وقفه تنفسی مرکب: این شرایط که پزشکان آن را آپنه مرکزی نیازمند به درمان می‌نامند، زمانی رخ می‌دهد که شما هم به وقفه تنفسی مرکزی و هم به وقفه تنفس انسدادی مبتلا باشید.

علائم آپنه خواب چیست؟

به‌طورمعمول، شما خودتان متوجه نخستین علائم آپنه خواب نمی‌شوید بلکه در عوض، کسی که در مجاورت شما می‌خوابد شما را متوجه این علائم می‌کند. شایع‌ترین علائم و نشانه‌ها عبارتند از:

• خروپف
• کوفتگی یا خواب‌آلودگی در طول روز
• بی‌قراری در زمان خواب یا بیداری‌های منظم شبانه
• خشکی دهان یا گلودرد در هنگام بیدار شدن از خواب
• بیداری ناگهانی همراه با نفس‌نفس زدن و احساس خفگی
• مشکل در تمرکز، فراموشی یا بدخلقی
• افسردگی یا اضطراب
• نیاز مداوم به ادرار در طول شب
• تعریق شبانه
• اختلال در عملکرد جنسی
• سردرد

به‌طورمعمول افراد مبتلا به وقفه تنفسی مرکزی می‌گویند که زیاد از خواب بیدار می‌شوند و یا دچار بی‌خوابی هستند. همچنین، ممکن است در زمان بیداری نفس‌نفس بزنند یا احساس خفگی کنند. این علائم چندان در کودکان به چشم نمی‌خورند. علائم هشداردهنده عبارتند از:

• رخوت یا خواب‌آلودگی که دیگران آن را با تنبلی در کلاس درس اشتباه می‌گیرند.
• عملکرد ضعیف در مدرسه
• مشکل در بلع
• تنفس از دهان در طول روز
• حرکت قفسه سینه به سمت داخل در زمان دم
• تعریق زیاد در طول شب
• وضعیت خواب غیرمعمول مانند خوابیدن بر روی دست‌ها یا بازوها یا خوابیدن با گردن بیش‌ازحد کشیده شده
• شب‌ادراری
• اختلال در یادگیری و اختلال رفتاری

تشخیص آپنه خواب چگونه است؟

پیش‌ازاین که پزشک تشخیص دهد که مبتلا به آپنه تنفسی در خواب هستید، سایر دلایل احتمالی بروز علائمتان را بررسی می‌کند. برای انجام این کار:

• پزشک از شما می‌پرسد که آیا داروهای شبه افیونی یا داروهای دیگری که بر خوابتان تأثیرگذار هستند مصرف می‌کنید یا خیر.
• پزشک به دنبال سایر دلایل یا شرایط پزشکی می‌گردد که ممکن است دلیل علائم وقفه تنفسی در خواب باشند.
• سوال دیگر پزشک این است که آیا اخیراً به‌جایی با ارتفاع بیش از شش هزار فوت سفرکرده‌اید یا خیر. در این مناطق، سطح اکسیژن کم است و تا چند هفته پس از سفر، علائم وقفه تنفسی در خواب را ایجاد می‌کند.

موارد متفاوتی که به تشخیص وقفه تنفسی در خواب کمک می‌کنند:

سابقه پزشکی

پزشک بر اساس اطلاعاتی که به او ارائه می‌دهید، علائم و نشانه‌های شما را بررسی خواهد کرد. پزشکان سابقه خانوادگی وقفه تنفسی در خواب یا انواع دیگر اختلال‌های خواب، وجود عامل خطرزا و هرگونه پیامدهای وقفه تنفسی درمان‌نشده (مانند فیبریلاسیون دهلیزی، فشارخون بالا با کنترل سخت یا دیابت نوع دو) را بررسی خواهند کرد.

معاینات جسمی

پزشکتان شما را معاینه می‌کند و به دنبال علائم دیگری می‌گردد که خطر ابتلا شما به وقفه تنفسی در خواب را افزایش می‌دهند (مانند چاقی، گرفتگی مجاری تنفسی فوقانی، لوزه‌های بزرگ یا دور گردن بزرگ). همچنین ممکن است پزشک اندازه و ساختار فک و همچنین اندازه و موقعیت زبانتان را معاینه کند. پزشک ریه‌ها، قلب و سیستم عصبی‌تان را معاینه می‌کند تا ببیند آیا دچار رایج ترین مشکلات آپنه در خواب هستید یا خیر.

تشخیص اپنه خواب با تست خواب

ممکن است پزشکتان شما را به یک متخصص درمان آپنه خواب یا مرکز تست خواب ارجاع دهد. می‌توانید این تست‌ها را در مرکز تخصصی یا در خانه انجام دهید. این تست‌ها:

• هر رویدادی در طی خواب که به وقفه تنفسی خواب مربوط است را شناسایی می‌کنند (زمانی که در هنگام خواب تنفستان متوقف یا کند می‌شود).
• بیشترین و کمترین میزان فعالیت در ماهیچه‌های کنترل‌کننده تنفستان را شناسایی می‌کنند.
• در هنگام خواب، سطح اکسیژن خونتان را بررسی می‌کنند.
• در زمان استراحت فعالیت مغز و قلبتان را رصد می‌کنند.

پزشک بر اساس تعداد دفعات وقفه تنفسی خواب در طول یک ساعت تست خواب، آپنه خفیف، متوسط یا شدید را تشخیص می‌دهد. افراد مبتلا به وقفه تنفسی خفیف در هر ساعت ۵ تا ۱۴ وقفه تنفسی دارند، افراد مبتلا به آپنه متوسط در هر ساعت ۱۵ تا ۲۹ وقفه تنفسی دارند و افرادی با 30 وقفه یا بیشتر در هر ساعت دچار آپنه شدید در خواب هستند.

ممکن است متخصص درمان آپنه خواب آزمایش‌های دیگری تجویز کند تا شرایط پزشکی که منجر به وقفه تنفسی‌تان در خواب شده است را بررسی کند. آزمایش خون سطح هورمون‌های را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که آیا اختلالات درون‌ریز باعث مشکل در خوابتان شده‌اند یا خیر. با سونوگرافی لگنی تخمدان‌هایتان معاینه می‌شوند و سونوگرافی به تشخیص سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) کمک می‌کند.

درمان آپنه خواب به چه صورت است؟

اگر پزشکتان تشخیص دهد مبتلا به آپنه تنفسی در خواب هستید، بر اساس شدت شرایطتان درمان را پیشنهاد می‌دهد. در موارد خفیف، شما تنها باید سبک زندگی‌تان را تغییر دهید. پزشک از شما می‌خواهد وزن کم کنید، سیگار را ترک کنید یا آلرژی‌های بینی را درمان کنید (در صورت ابتلا).

اگر این موارد علائم آپنه خود را کاهش نداد و یا اگر مبتلا به وقفه تنفسی متوسط تا شدید هستید، پزشکتان نوع دیگری از درمان آپنه خواب را تجویز خواهد کرد:

فشار مثبت مداوم راه هوایی (سی پاپ) (CPAP)

زمانی که خواب هستید، این دستگاه درمان آپنه خواب از طریق ماسک فشار هوا را انتقال می‌دهد. فشار این هوا نسبت به هوای پیرامونتان بیشتر است و برای جلوگیری از وقفه تنفسی و خروپف، مجاری تنفسی فوقانی را باز نگه می‌دارد. اگر ماسک فشار مثبت مداوم راه هوایی گزینۀ چندان مناسبی برای شما نیست، در مورد گزینه‌های دیگر برای خواب بهتر با پزشکتان صحبت کنید.

سایر دستگاه‌های فشار راه هوایی

اگر دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی برای شما نتیجه نمی‌دهد، می‌توانید دستگاه درمان آپنه خواب دیگری را امتحان کنید که به‌طور خودکار در هنگام خواب فشار را تنظیم می‌کند و دستگاه خودکار فشار مثبت مداوم راه هوایی نامیده می‌شود. دستگاه‌های BPAP (بی پاپ) که فشار هوایی مثبت دوسطحی تأمین می‌کنند، گزینه دیگری هستند که در هنگام دم فشار بیشتر و در هنگام بازدم، فشار کمتری به بدنتان وارد می‌کنند.

ابزار دهانی

همچنین می‌توانید از ابزار دهانی استفاده کنید که به باز نگه‌داشتن گلویتان کمک می‌کنند. درحالی‌که کلاً دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (سی پاپ) اثربخش‌تر هستند؛ اما استفاده از ابزار دهانی ساده‌تر است. دندان‌پزشکتان می‌تواند در پیدا کردن گزینه مناسب به شما کمک کند.

اکسیژن مکمل

اگر دچار وقفه تنفسی مرکزی در خواب هستید، در هنگام خواب باید از اکسیژن بیشتری استفاده کنید. انواع متفاوتی از دستگاه‌های اکسیژن وجود دارند که به رساندن اکسیژن به ریه‌هایتان کمک می‌کنند.

درمان سایر مشکلات پزشکی

ابتلا به بیماری‌های قلبی یا اختلال در انتقال‌دهنده‌های عصبی می‌توانند منجر به وقفه تنفسی مرکزی شوند. اگر بتوانید این شرایط را درمان کنید، قادر خواهید بود تا علائم آپنه خواب را کنترل کنید.

ونتیلاتور تطبیقی مدل سروو (ASV)

این دستگاهی است که الگوی تنفس شما را یاد می‌گیرد و زمانی که خواب هستید، برای عادی‌سازی الگوی خوابتان و جلوگیری از وقفه در تنفستان از فشار استفاده می‌کند. ونتیلاتور تطبیقی مدل سروو برای درمان وقفه تنفسی ترکیبی از دستگاه فشار مثبت راه هوایی (سی پاپ) اثربخش‌تر است اما برای افراد مبتلا به آپنه مرکزی و افراد مبتلا به نارسایی قلبی گزینه چندان مناسبی نیست.

عمل جراحی

اگر از سایر گزینه‌های درمانی نتیجه‌ای نگرفتید، ممکن است پزشک، جراحی را پیشنهاد دهد. تنها درصورتی‌که دیگر درمان‌ها در طی سه ماه نتوانند وقفه تنفسی در خوابتان را کاهش دهند و یا دچار مشکل ساختار فک نادر باشید، تحت عمل قرار خواهید گرفت. جراحی‌های احتمالی عبارتند از:

• برداشت بافت
• انقباض بافتی
• تغییر موقعیت فک
• ایمپلنت
• تحریک عصبی
• ایجاد شکاف در نای (ایجاد یک مجرای هوایی جدید)

جراحی برداشتن لوزه‌های بزرگ یا لوزه‌های حلقی و جراحی کاهش وزن به کاهش خروپف و درمان وقفه تنفسی در خواب کمک می‌کنند.

عوارض آپنه خواب

عدم درمان آپنه خواب منجر به بیماری‌های جدی مانند خستگی در طول روز می‌شود. وقفه تنفسی در خواب باعث بیداری مکرر می‌شود. این امر خواب طبیعی و سالم را دشوار می‌سازد. همچنین وقفه تنفسی باعث خستگی و خواب‌آلودگی و به دنبال آن بدخلقی در طول روز در محل کار یا مدرسه می‌شود و احتمال تصادف با وسایل نقلیه یا حادثه در محل کار را افزایش می‌دهد. از دیگر خطرات آپنه خواب به موارد ذیل می توان اشاره نمود:

فشارخون بالا یا مشکلات قلبی: کاهش ناگهانی میزان اکسیژن خون در هنگام خواب، فشار خونتان را افزایش می‌دهد و به سیستم قلبی عروقی‌تان فشار وارد می‌کند. همچنین آپنه انسدادی شما را در معرض حملات قلبی مکرر، سکته مغزی یا ضربان قلب غیرطبیعی قرار می‌دهد.

دیابت نوع دو: وقفه تنفسی در خواب شما را در معرض خطر مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو قرار می‌دهد.

سندروم متابولیک: پزشکان پی بردند این شرایط (فشار‌خون ‌بالا، سطح کلسترول غیرطبیعی، قند خون بالا و دور کمر پهن‌تر) شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار می‌دهند.

مشکلات جراحی و دارویی: وقفه تنفسی انسدادی باعث مشکلات با داروهای خاص یا مشکلات پس از جراحی‌های مهم می‌شوند چراکه افراد مبتلا به آپنه خواب مشکلات تنفسی بیشتری دارند (به‌ویژه زمانی که به پشت دراز می‌کشند یا داروی بیهوشی دریافت می‌کنند).
مشکلات کبدی. آپنه تنفسی در خواب باعث نتایج غیرعادی در آزمایش‌های مربوط به عملکرد کبد می‌شود. و علائم رخم با احتمال بیشتر در کبد افراد مبتلا به اپنه خواب در خواب مشاهده می‌شوند.

علت آپنه خواب چیست؟

هر کسی ممکن است به آپنه مبتلا شود؛ اما مواردی وجود دارد که شما را در معرض خطر بیشتری قرار می‌دهند، این موارد عبارتند از:

• اضافه‌وزن (می‌توانید با رژیم یا جراحی لاغری رفع کنید)
• دور گردن ضخیم‌تر که مجاری تنفسی شما را باریک‌تر می‌کنند.
• باریک بودن موروثی مجاری تنفسی یا کوچک شدن مجاری تنفسی به دلیل لوزه‌های بزرگ یا لوزه‌های حلقی
• مردان بیشتر در معرض ابتلا به وقفه تنفسی در خواب قرار دارند.
• سن بالاتر
• سابقه خانوادگی آپنه خواب
• استعمال سیگار
• مصرف الکل، داروی مسکن یا آرام‌بخش
• گرفتگی بینی
• شرایط پزشکی مانند ابتلا به دیابت نوع دو، نارسایی احتقانی قلب، سابقه سکته یا بیماری‌های ریوی مزمن مانند آسم.

نوشته آپنه خواب چیست؟ انواع، علائم، عوارض، درمان وقفه تنفسی اولین بار در کلینیک اسلیم بیوتی. پدیدار شد.